TAG: χαρούμενα παιδιά

Προσπαθώντας να οριοθετήσουμε τα παιδιά Μέρος 3ο

Επόμενος γονέας:

> Ο χαλαρός, ανεκτικός γονέας. Πρόκειται για έναν γονέα, που δεν δίνει καμία κατεύθυνση, καμία δομή στην οικογένεια. Έχει ελάχιστες απαιτήσεις. Δεν θέτει όρια γιατί πιστεύει, πως χρειάζονται. Δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα, γιατί δεν το έχει κανείς ανάγκη.  Αποφεύγει τις συγκρούσεις. Έχει πολύ μικρές προσδοκίες από τα παιδιά του για ωριμότητα και αυτοέλεγχο. Αποτέλεσμα: Αυτός ο γονέας μπορεί να μεγαλώσει παιδιά ανεύθυνα ή παιδιά που εφόσον δεν τους έχει δοθεί κανένας δρόμος, εκείνα επέλεξαν το δικό τους και έμαθαν να κάνουν τα πάντα με το δικό τους τρόπο σε σημείο τέτοιο, που να δυσφορούν έντονα, όταν συμβεί το αντίθετο ή απλά κάτι άλλο από αυτό που ξέρουν. Είναι δηλαδή παιδιά, που δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε άλλα περιβάλλοντα, τα βρίσκουν σκούρα εκτός σπιτιού ή επιβάλλονται έντονα και με επιθετικότητα. Τα παιδιά του χαλαρού γονέα είναι, πιθανά, παιδιά με χαμηλό αυτοέλεγχο (δυσκολεύονται να ελέγξουν τη συμπεριφορά τους, όταν κάποιος επιτέλους τους το ζητήσει), ανώριμα σε επίπεδο σκέψης, απαιτητικά, με χαμηλές κοινωνικές δεξιότητες (πιθανή συνέπεια να έχουν προβλήματα στις σχέσεις τους με άλλα παιδιά) και επιθετικά.

> Ο αμελής, αδιάφορος γονέας. Είναι ο γονέας που δεν καλύπτει τις βασικές συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών του, δεν εμπλέκεται ή δεν θέλει να εμπλέκεται μαζί τους σχεδόν καθόλου συναισθηματικά. Τους παρέχει καταφύγιο και τροφή, αλλά όχι τη ζεστασιά που χρειάζονται τα παιδιά, άνευ όρων αγάπη, πλήρη αποδοχή, σεβασμό, φροντίδα, όρια βασισμένα στις ανάγκες τους. Τον ενδιαφέρουν περισσότερο «τα δικά του» (εργασία, φίλοι, κοινωνική ζωή, συναισθηματικά προβλήματα), παρά τα παιδιά του. Αντιδρούν με αδιαφορία όταν τα παιδιά ζητούν προσοχή, με οποιοδήποτε τρόπο (θετικό ή αρνητικό). Αδιαφορεί για τις πραγματικές τους ανάγκες. Αποτέλεσμα: Τα παιδιά αυτών των γονέων πρέπει να μάθουν να μεγαλώνουν μόνα τους. Φοβούνται να δημιουργήσουν σχέσεις (αυτό τους το έχουν μάθει πολύ καλά οι γονείς τους), θεωρούν ότι θα εξαρτηθούν, ότι θα εξαπατηθούν. Αντίθετα είναι πιο επιρρεπή στις κάθε είδους εξαρτήσεις (ναρκωτικά, αλκοόλ, διαδίκτυο, τζόγος), γιατί προσπαθούν απεγνωσμένα να καλύψουν με κάποιο τρόπο τις βασικές συναισθηματικές τους ανάγκες, προσπαθούν να ανακουφίσουν όποια δυσάρεστα συναισθήματα έχουν (φόβος, έντονο στρες, θλίψη), να γεμίσουν τα «κενά» τους. Άλλωστε οι εξαρτήσεις αυτό το σκοπό εξυπηρετούν, ανακουφίζουν, πρόσκαιρα όμως.

> Ο αυστηρός γονέας. Είναι εκείνος ο γονέας, που θέτει όρια, θέτει κανόνες. Τα παιδιά του γνωρίζουν ποιες είναι οι συνέπειες των πράξεων τους και επιλέγουν ελεύθερα γνωρίζοντας τι θα συμβεί (αν δεν ολοκληρώσω τα μαθήματά μου, δεν μπορώ να δω τηλεόραση, το μεσημέρι είναι μια ώρα κοινής ησυχίας, οι άνθρωποι ξεκουράζονται, μπορώ να το κάνω κι εγώ, αν όμως δεν θέλω μπορώ να παίξω ήσυχα στο δωμάτιό μου κ.α). Ο αυστηρός γονέας είναι δεκτικός, βάζει πρώτη την επικοινωνία, είναι δίκαιος αλλά και ευέλικτος. Έχει στόχο την αυτονομία, την ανεξαρτησία των παιδιών του και την αύξηση της αυτοεκτίμησής τους, γι’ αυτό τα αφήνει να επιλέξουν, να πάρουν πρωτοβουλίες ακόμα κι αν φαίνεται ότι κάτι θα πάει στραβά, τα αφήνει να υποστούν τις συνέπειες. Αυτό σημαίνει πως στο λάθος είναι υποστηρικτικός και ενθαρρυντικός, παρά επικριτικός και εκδικητικός. Τα υποστηρίζει και τα ενθαρρύνει γιατί πιστεύει στην αγάπη άνευ όρων, θα σε αγαπώ ότι κι αν γίνει, είτε επιλέξεις το ένα είτε το άλλο, στην πλήρη αποδοχή των παιδιών του, σε αποδέχομαι όπως ακριβώς είσαι, ακόμα κι αν η συμπεριφορά σου με εκνευρίζει πολλές φορές, στη φροντίδα, θα σε φροντίζω με τον τρόπο μου, όσο εσύ μεγαλώνεις, στον σεβασμό της επιλογής, μπορείς να κάνεις αυτό που θεωρείς σωστό, στα σταθερά και βασισμένα στις ανάγκες των παιδιών του όρια, θα σου δείχνω το σωστό ή θα σου λέω τη γνώμη μου περιμένοντας να πάρουμε μια κοινή απόφαση (μεγαλώνοντας).  Αποτέλεσμα: Τα παιδιά των αυστηρών γονέων είναι πιο χαρούμενα, πιο ισορροπημένα, γιατί οι γονείς τους έχουν καλύψει τις βασικές συναισθηματικές ανάγκες τους (αγάπη, αποδοχή, σεβασμός, φροντίδα, όρια), σταθερά και με συνέπεια. Φαίνεται να έχουν μεγαλύτερο αυτοέλεγχο (ελέγχω τη συμπεριφορά μου) και να πετυχαίνουν να αυτορρυθμίζονται (ρυθμίζω το συναίσθημα, τη σκέψη και τη συμπεριφορά μου) πολύ πιο εύκολα και αποτελεσματικά από παιδιά τις ηλικίας τους. Έχουν καλές κοινωνικές δεξιότητες και αυτοπεποίθηση.

Όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη γονείς δυνατούς, σταθερούς αλλά και ευέλικτους, δεκτικούς και δίκαιους. Πάνω απ’ όλα όμως χρειάζονται γονείς που να έχουν προτεραιότητα την αγάπη τους για αυτά. Τα όρια κάνουν κακό στα παιδιά αν δεν συνοδεύονται από την ανεμπόδιστη αγάπη, την πλήρη αποδοχή, τη φροντίδα και το σεβασμό σε αυτά καθημερινά και με κάθε ευκαιρία. 

Πώς να κάνω τα παιδιά μου χαρούμενα;

Θέλετε να γεμίσει το σπίτι σας από το γέλιο των παιδιών σας; Θέλετε να μειωθούν οι τσακωμοί και οι γκρίνιες; Να μπορείτε να συνεννοηθείτε και να συνεργαστείτε με καθέναν ξεχωριστά και ως οικογένεια; Θέλετε να φέρετε στο σπίτι σας τη χαρά; Να έχετε χαρούμενα παιδιά;

Ποιος μπορεί να πει όχι; Κανείς.

Πώς όμως μπορείτε να τα καταφέρετε; Δείτε τις παρακάτω προτάσεις:

> Αναλογιστείτε τι πραγματικά θέλετε για τα παιδιά σας. Υγεία και χαρά; Να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι, να σπουδάσουν, να βρουν μια καλή δουλειά, να κάνουν οικογένεια, να έχουν φίλους, να είναι καλά παιδιά… Και η λίστα των επιθυμιών δεν τελειώνει ποτέ. Αν δεν είναι η υγεία και η χαρά αυτό που θέλετε για τα παιδιά σας, αλλά πάντα υπάρχει και κάτι ακόμα να το συμπληρώνει, πάντα θα υπονομεύετε τη δική σας προσπάθεια ή και τη δική τους να είναι χαρούμενα. Γιατί; Γιατί θα κάνετε μεγάλη προσπάθεια να πετύχουν αυτό το «κάτι ακόμα», ενώ στην πραγματικότητα αυτή τη μεγάλη προσπάθεια και την ενέργεια που τη συνοδεύει θα τη θέλαμε για να προσφέρετε υγεία και χαρά σε αυτά. Όταν είμαστε επικεντρωμένοι στην υγεία και τη χαρά, δηλαδή στη σωματική και τη συναισθηματική υγεία των παιδιών μας, εκείνα γίνονται παιδιά ώριμα, παιδιά που αισθάνονται ασφαλή, άρα παιδιά με αυτοπεποίθηση, παιδιά που θα κάνουν σοφές επιλογές στη ζωή και θα είναι δικές τους. Το είχατε σκεφτεί;

> Μειώστε τις προσδοκίες σας, μην έχετε απαιτήσεις από τα παιδιά σας. Μην περιμένετε πράγματα από εκείνα και αυτά θα έρθουν. Πώς θα γίνει αυτό; Θα έρθουν φυσικά. Είμαστε φτιαγμένοι για να κάνουμε όμορφα πράγματα και τα κάνουμε με φυσικό τρόπο, όταν μεγαλώνουμε σε οικογένειες που μας αγαπούν και μας φροντίζουν, μας αποδέχονται όπως και να είμαστε, δεν προσπαθούν να μας αλλάξουν, μας σέβονται και όλα αυτά με συνέπεια και σταθερότητα. Φανταστείτε το παιδί σας σαν ένα λουλούδι. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε άλλο, για να ανθίσει, από τα βασικά. Καλό χώμα, ήλιος, πότισμα και αυτά με συνέπεια και σταθερότητα. Δεν θα ανθίσει νωρίτερα, αν αυτό θέλετε, δεν θα παραμείνει ανθισμένο για πάντα επειδή εσείς το ζητήσατε,δεν θα αλλάξει χρώμα ή είδος. Αν η επιθυμία σας είναι να συνεχίσει να ανθίζει, θα πρέπει να σεβαστείτε τις ανάγκες του και να τις καλύπτετε όποτε το χρειάζεται, να σεβαστείτε το ρυθμό με τον οποίο μεγαλώνει και αναπτύσσεται, να σεβαστείτε την επιλογή του να στρέψει το άνθος του δεξιά ή αριστερά, πάνω ή κάτω, να σεβαστείτε αυτό που είναι. Σεβαστείτε το και αυτό θα μεγαλώσει και θα ανθίσει φυσικά. Είναι στη φύση του!

> Περάστε χρόνο μαζί τους. Τα παιδιά μας έχουν ανάγκη. Έχουν ανάγκη το παιχνίδι μαζί μας, τη γλυκιά μας κουβέντα, το ψιλοκούβεντό μας, το χάδι και την αγκαλιά μας, την απλή πολλές φορές παρουσία μας. Βγείτε με τα παιδιά σας έξω βόλτα περπατώντας, με το αυτοκίνητο, το ποδήλατο, παίξτε μαζί τους έξω, τραγουδήστε μαζί τους, ζωγραφίστε μαζί τους, πείτε μαζί ιστορίες, πηγαίνετε θέατρο, κινηματογράφο, δείτε ταινίες σπίτι, μαγειρέψτε, κάντε μαζί τις δουλειές του σπιτιού συζητώντας, καθίστε μαζί στο τραπέζι έστω τα σαββατοκύριακα…. Μοιραστείτε τη ζωή σας μαζί τους. Θα τα κάνετε τόσο χαρούμενα, όσο δεν φαντάζεστε.

> Δώστε στα παιδιά σας χρόνο, το δικό τους ελεύθερο χρόνο. Πώς είστε στο τέλος μιας κουραστικής μέρας; Πώς θα αισθανόσασταν, αν δεν είχατε αυτό το λίγο χρόνο, που έχετε κάθε βράδυ, αποκλειστικά για εσάς; Μήπως δεν έχετε; Πώς αισθάνεστε γι’αυτό; Πώς θα ήταν η ζωή σας αν δεν είχατε εκείνες τις λίγες ώρες, που ξεκλέβετε τα σαββατοκύριακα, για να κάνετε κάτι διαφορετικό; Αν δεν είχατε καθόλου διακοπές; Δεν θέλετε να το σκέφτεστε; Μπήκατε λοιπόν στη θέση του παιδιού σας, όταν δεν έχει καθόλου χρόνο για ελεύθερο παιχνίδι ή καθόλου προσωπικό χρόνο (μεγαλύτερα παιδιά). Όταν τα παιδιά δεν έχουν προσωπικό χρόνο ή δεν παίζουν ελεύθερα, γίνονται δύστροπα, επιθετικά, γκρινιάζουν, τσακώνονται με εσάς ή τα αδέλφια τους, κουράζονται και δεν μαθαίνουν. Μην παραγεμίζετε τα πρόγραμμά τους, βοηθήστε τα να βρουν προσωπικό χρόνο, αφήστε τα να παίξουν και βάλτε οπωσδήποτε το ελεύθερο παιχνίδι στο πρόγραμμά τους από τη στιγμή που θα πιάσουν για πρώτη φορά ένα αντικείμενο στα χέρια τους ως μωρά. Δώστε τους το χρόνο που χρειάζονται για να «αναπνεύσουν», θα τα κάνετε χαρούμενα.

> Φροντίστε τον εαυτό σας. Ασχοληθείτε με τον εαυτό σας και τις ανάγκες του. Ασχοληθείτε με το σώμα και την εικόνα του. Πάρτε το χρόνο σας για να σκεφτείτε, να συλλογιστείτε, να κάνετε τον απολογισμό της ημέρας, του μήνα, του χρόνου… Τι θέλω πραγματικά από τη ζωή; Το έχω; Ποιος ή τι μου δίνει τη χαρά στη ζωή; Έρχομαι σε επαφή με αυτό όσο συχνά το έχω ανάγκη; Με ποιον ή πού αισθάνομαι ασφαλής, «σαν στο σπίτι μου»; Αισθάνομαι άραγε συχνά ασφαλής; Γιατί όχι; Τι θα κάνω, για να αισθανθώ έτσι; Σιγουριά, αυτοπεποίθηση. Ποιοι είναι οι άνθρωποι, οι καταστάσεις, ποιες είναι οι σκέψεις που με κάνουν να αισθάνομαι αδύναμη/ ος; Τι θα κάνω για να αισθάνομαι ότι θα τα καταφέρω, ότι μπορώ να σταθώ στα πόδια μου; Κι άλλες αμέτρητες σκέψεις που χρειάζεται να κάνουμε όλοι μας, αν για κάποιο λόγο δεν αισθανόμαστε ο εαυτός μας, όπως αυτός πραγματικά είναι, όπως αυτός ήρθε στον κόσμο για να είναι, όπως θέλετε εσείς να είναι. Και γιατί όλα αυτά; Για να μπορείτε να υπερπηδάτε τα εμπόδια, που έτσι κι αλλιώς θα έρθουν, για να μπορείτε να βγάλετε από τη ζωή σας του «τοξικούς» για εσάς ανθρώπους, για να μπορείτε να αλλάζετε ότι δεν σας αρέσει, ότι δεν είστε εσείς, για να «ρέει» η ζωή σας φυσικά, σαν το νερό στο ποτάμι, για να είστε χαρούμενοι. Αν δεν είστε εσείς χαρούμενοι δεν θα είναι ποτέ και τα παιδιά σας. Ακόμα χειρότερα, τα παιδιά σας με τη δική τους ακόμα ανώριμη σκέψη, θα πιστεύουν ότι εκείνα φταίνε για τα δικά σας δυσάρεστα συναισθήματα. Οι συνέπειες συνήθως είναι οδυνηρές. Μην κρύβεστε από τα παιδιά σας, απλά φροντίστε τον εαυτό σας και θα τα κάνετε χαρούμενα.

Δεν είναι δύσκολο. Αρκεί κανείς να το πιστέψει. Μην ξεχνάτε η χαρά πολλαπλασιάζεται όταν τη μοιράζονται τουλάχιστον δύο!

Γίνετε παιδί με το παιδί σας

Παιχνίδια υπάρχουν σε όλα τα σπίτια, που ζουν παιδιά. Το παιχνίδι για τα παιδιά ξεκινά από τη στιγμή της γέννησής τους. Μπορεί να μην παίζουν τα ίδια με τα παιχνίδια τους, παίζετε όμως εσείς για εκείνα. Καθώς μεγαλώνουν αρχίζουν να μπορούν και να θέλουν να παίζουν και μόνα τους. Γιατί όμως εσείς πρέπει να τα συνοδεύετε σε πολλά από τα παιχνίδια τους, ιδιαίτερα αν έχετε παιδιά προσχολικής ηλικίας; Γιατί πρέπει να συνεχίζετε να παίζετε με τα παιδιά σας, καθώς εκείνα μεγαλώνουν;

Παίξτε, παίξτε, παίξτε

Έχετε στο νου σας, πως τα παιδιά σας εκτός από το φαγητό, το μπάνιο τους και τον ύπνο τους έχουν ανάγκη το παιχνίδι. Όταν διαβάζετε «παιχνίδι» μην έχετε στο μυαλό σας μόνο κάποιο αντικείμενο. Το παιχνίδι μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Παίζουμε και όταν διαβάζουμε, παίζουμε και όταν τραγουδάμε, παίζουμε και όταν σηκώνουμε το παιδί μας ψηλά μέχρι το ταβάνι, ξανά και ξανά, παίζουμε και όταν αλλάζουμε την πάνα του ή το κάνουμε μπάνιο, παίζουμε και όταν το παίρνουμε στην πλάτη και κάνουμε το άλογο και τον αναβάτη του. Το παιχνίδι δηλαδή δεν χρειάζεται να είναι πάντα οργανωμένο, για να είναι παιχνίδι. Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει, αφεθείτε και παίξτε. Παρατηρήστε το παιδί σας. Πολλές φορές εφευρίσκουν παιχνίδια, που εμείς δεν θα αναμέναμε. Παίξτε όπως παίζει και προσθέστε κι εσείς κάτι σ’αυτό.

Με το παιχνίδι είτε είναι οργανωμένο, είτε ελεύθερο το παιδί μαθαίνει, ωριμάζει γνωστικά, σωματικά  αλλά και συναισθηματικά. Μαθαίνει δηλαδή, πώς να οργανώνει τις κινήσεις του, ώστε να πετύχει ένα σκοπό, γυμνάζει τα δάχτυλα, τα χέρια και τα πόδια του, αναπτύσσει το λόγο του μαθαίνοντας τα ζώα, τους αριθμούς, τα χρώματα κ.α.  Μαθαίνει όμως να χάνει αλλά και να κερδίζει. Μαθαίνει ότι είναι δυνατό, μαθαίνει ότι είναι έξυπνο, ότι αν προσπαθήσει μπορεί να τα καταφέρει, μαθαίνει να μοιράζεται, να κάνει υπομονή, να περιμένει τη σειρά του. Μαθαίνει πώς να μαθαίνει. Μαθαίνει όμως και ότι δύο ζευγάρια μάτια, αυτά που αναζητά περισσότερο στον κόσμο, είναι εκεί και το προσέχουν, είναι εκεί και το αγαπάνε και ακριβώς γι’αυτό το λόγο εκείνο συνεχίζει να παίζει και να παίζει και να παίζει, άρα να μαθαίνει και να είναι χαρούμενο.

Παίξτε με το παιδί σας, σα να είστε κι εσείς παιδί. Μην παίζετε, σα να μιλάτε στο διευθυντή σας, μην παίζετε δηλαδή σοβαρά. Το παιχνίδι μας θέλει παιχνιδιάρηδες και σκανταλιάρηδες, όπως ακριβώς κάνει κι ένα παιδί. Γελάστε, κάντε παράξενες φωνές, πείτε μπράβο δυνατά, χτυπήστε παλαμάκια. Το πιο σημαντικό απ’όλα όμως είναι να διασκεδάζετε με τα λάθη του παιδιού σας ή όταν αυτό δυσκολεύεται. Τι σημαίνει αυτό; Όταν βλέπετε ότι το παιδί σας δυσκολεύεται ή κάνει λάθος και δυσανασχετεί, δεν αρκεί να του λέτε «δεν πειράζει, ξαναπροσπάθησε». Κάντε ένα βήμα παραπάνω και γελάστε με το λάθος με στόχο να παρασύρετε κι εκείνο να γελάσει με το λάθος του. Στόχος δηλαδή είναι το ίδιο το παιδί να πει στον εαυτό του «ε, και τι έγινε;!», «απλά την πάτησα!» και να γελάσει με τον εαυτό του. Θυμηθείτε! Όταν εκείνο είναι έτοιμο να κλάψει ή να θυμώσει, εσείς βάλτε δυνατά τα γέλια. Γιατί το κάνουμε αυτό; Για να δώσουμε ένα μάθημα ζωής στα παιδιά μας. Δεν έρχεται και το τέλος του κόσμου, αν κάνουμε ένα λάθος. Το ότι κάναμε ένα λάθος δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε καλοί ή ότι δεν θα τα καταφέρουμε. Με τα λάθη μας γελάμε και συνεχίζουμε.

Συνεχίστε να παίζετε με τα παιδιά σας ακόμη κι αν θεωρείτε ότι είναι αρκετά μεγάλα για να παίζετε μαζί τους. Το παιχνίδι κάνει την οικογένεια χαρούμενη, ιδιαίτερα αν παίζετε όπως παραπάνω, χωρίς κλάματα και φωνές. Το παιχνίδι δένει την οικογένεια. Σας κάνει να ξεχνάτε τις σκοτούρες ή γιατί θυμώσατε με το γιο σας πριν από λίγο. Σας υπενθυμίζει, ότι αυτό είναι το παιδί σας και το αγαπάτε. Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τα παιδιά σας. Καθώς μοιράζονται με τους γονείς τους και τα αδέλφια τους χρόνο παιχνιδιού, η χαρά που τους προσφέρει αυτό το μοίρασμα τους υπενθυμίζει την ασφάλεια που νιώθουν δίπλα σας και ξεχνούν τους τσακωμούς σας ή τις διαφωνίες που έχουν μαζί σας.

Παίξτε με τα παιδιά σας αλλά και με τους φίλους σας. Μη χάνετε το παιδί που έχετε μέσα σας. Αυτό το παιδί είναι που μας ανανεώνει και μας κρατάει ζωντανούς. Μην τα παίρνετε όλα σοβαρά, μη δίνετε σε όλα σημασία. Παίξτε σα παιδί με το παιδί σας με το κάθετί χωρίς ντροπή!