Φύσσα Έφη
  • Αρχική
  • Βιογραφικό
  • Υπηρεσίες
  • Online Συμβουλευτική
  • Προγράμματα για γονείς
    • Ομάδες γονέων / Σχολές γονέων
    • Προγράμματα ατομικής
      συμβουλευτικής γονέων
  • Συχνές Ερωτήσεις
  • Επικοινωνία

Συμβουλευτική Γονέων

  • Είμαι Γονιός
  • Μάθηση
    • Ανάγνωση
    • Μαθησιακές Δυσκολίες
    • Σχολείο
  • Παιχνίδι
  • Συμπεριφορά
    • Άγχος αποχωρισμού
    • Καθημερινές ανησυχίες
    • Κατανοώντας τη συμπεριφορά εξελεικτικά
    • Όρια και όχι μόνο
    • Παιδιά και Τεχνολογία
  • Συναισθηματική Νοημοσύνη
  • Τοκετός

Προγράμματα για γονείς


Ομάδες γονέων / Σχολές γονέων

Προγράμματα ατομικής συμβουλευτικής γονέων

Δημοφιλή

  • Πόσο σκληρές μπορούν να γίνουν οι μαμάδες μεταξύ τους;

    9230 views
  • Πώς θα προετοιμάσω το παιδί μου για την Α΄ Δημοτικού;

    8389 views
  • «Μαμά μου, μη φεύγεις!» Όταν τα παιδιά αναπτύσσουν άγχος αποχωρισμού (Μέρος 2ο)

    8249 views
  • Αντιμετωπίζοντας το θυμό σας για το θυμό του παιδιού σας

    6762 views
  • Γιατί τα παιδιά βγαίνουν από τα όρια;

    6599 views
  • Ξεπερνώντας ένα τραυματικό τοκετό: "Γράμμα στην κόρη μου"

    5427 views
  • Τι να προσέξω πριν από ένα ταξίδι χωρίς τα παιδιά μου;

    4837 views
  • Διαζύγιο και εφηβεία

    4281 views

TAG: παιχνίδι

Πώς να κάνω τα παιδιά μου χαρούμενα;

Θέλετε να γεμίσει το σπίτι σας από το γέλιο των παιδιών σας; Θέλετε να μειωθούν οι τσακωμοί και οι γκρίνιες; Να μπορείτε να συνεννοηθείτε και να συνεργαστείτε με καθέναν ξεχωριστά και ως οικογένεια; Θέλετε να φέρετε στο σπίτι σας τη χαρά; Να έχετε χαρούμενα παιδιά;

Ποιος μπορεί να πει όχι; Κανείς.

Πώς όμως μπορείτε να τα καταφέρετε; Δείτε τις παρακάτω προτάσεις:

> Αναλογιστείτε τι πραγματικά θέλετε για τα παιδιά σας. Υγεία και χαρά; Να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι, να σπουδάσουν, να βρουν μια καλή δουλειά, να κάνουν οικογένεια, να έχουν φίλους, να είναι καλά παιδιά… Και η λίστα των επιθυμιών δεν τελειώνει ποτέ. Αν δεν είναι η υγεία και η χαρά αυτό που θέλετε για τα παιδιά σας, αλλά πάντα υπάρχει και κάτι ακόμα να το συμπληρώνει, πάντα θα υπονομεύετε τη δική σας προσπάθεια ή και τη δική τους να είναι χαρούμενα. Γιατί; Γιατί θα κάνετε μεγάλη προσπάθεια να πετύχουν αυτό το «κάτι ακόμα», ενώ στην πραγματικότητα αυτή τη μεγάλη προσπάθεια και την ενέργεια που τη συνοδεύει θα τη θέλαμε για να προσφέρετε υγεία και χαρά σε αυτά. Όταν είμαστε επικεντρωμένοι στην υγεία και τη χαρά, δηλαδή στη σωματική και τη συναισθηματική υγεία των παιδιών μας, εκείνα γίνονται παιδιά ώριμα, παιδιά που αισθάνονται ασφαλή, άρα παιδιά με αυτοπεποίθηση, παιδιά που θα κάνουν σοφές επιλογές στη ζωή και θα είναι δικές τους. Το είχατε σκεφτεί;

> Μειώστε τις προσδοκίες σας, μην έχετε απαιτήσεις από τα παιδιά σας. Μην περιμένετε πράγματα από εκείνα και αυτά θα έρθουν. Πώς θα γίνει αυτό; Θα έρθουν φυσικά. Είμαστε φτιαγμένοι για να κάνουμε όμορφα πράγματα και τα κάνουμε με φυσικό τρόπο, όταν μεγαλώνουμε σε οικογένειες που μας αγαπούν και μας φροντίζουν, μας αποδέχονται όπως και να είμαστε, δεν προσπαθούν να μας αλλάξουν, μας σέβονται και όλα αυτά με συνέπεια και σταθερότητα. Φανταστείτε το παιδί σας σαν ένα λουλούδι. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε άλλο, για να ανθίσει, από τα βασικά. Καλό χώμα, ήλιος, πότισμα και αυτά με συνέπεια και σταθερότητα. Δεν θα ανθίσει νωρίτερα, αν αυτό θέλετε, δεν θα παραμείνει ανθισμένο για πάντα επειδή εσείς το ζητήσατε,δεν θα αλλάξει χρώμα ή είδος. Αν η επιθυμία σας είναι να συνεχίσει να ανθίζει, θα πρέπει να σεβαστείτε τις ανάγκες του και να τις καλύπτετε όποτε το χρειάζεται, να σεβαστείτε το ρυθμό με τον οποίο μεγαλώνει και αναπτύσσεται, να σεβαστείτε την επιλογή του να στρέψει το άνθος του δεξιά ή αριστερά, πάνω ή κάτω, να σεβαστείτε αυτό που είναι. Σεβαστείτε το και αυτό θα μεγαλώσει και θα ανθίσει φυσικά. Είναι στη φύση του!

> Περάστε χρόνο μαζί τους. Τα παιδιά μας έχουν ανάγκη. Έχουν ανάγκη το παιχνίδι μαζί μας, τη γλυκιά μας κουβέντα, το ψιλοκούβεντό μας, το χάδι και την αγκαλιά μας, την απλή πολλές φορές παρουσία μας. Βγείτε με τα παιδιά σας έξω βόλτα περπατώντας, με το αυτοκίνητο, το ποδήλατο, παίξτε μαζί τους έξω, τραγουδήστε μαζί τους, ζωγραφίστε μαζί τους, πείτε μαζί ιστορίες, πηγαίνετε θέατρο, κινηματογράφο, δείτε ταινίες σπίτι, μαγειρέψτε, κάντε μαζί τις δουλειές του σπιτιού συζητώντας, καθίστε μαζί στο τραπέζι έστω τα σαββατοκύριακα…. Μοιραστείτε τη ζωή σας μαζί τους. Θα τα κάνετε τόσο χαρούμενα, όσο δεν φαντάζεστε.

> Δώστε στα παιδιά σας χρόνο, το δικό τους ελεύθερο χρόνο. Πώς είστε στο τέλος μιας κουραστικής μέρας; Πώς θα αισθανόσασταν, αν δεν είχατε αυτό το λίγο χρόνο, που έχετε κάθε βράδυ, αποκλειστικά για εσάς; Μήπως δεν έχετε; Πώς αισθάνεστε γι’αυτό; Πώς θα ήταν η ζωή σας αν δεν είχατε εκείνες τις λίγες ώρες, που ξεκλέβετε τα σαββατοκύριακα, για να κάνετε κάτι διαφορετικό; Αν δεν είχατε καθόλου διακοπές; Δεν θέλετε να το σκέφτεστε; Μπήκατε λοιπόν στη θέση του παιδιού σας, όταν δεν έχει καθόλου χρόνο για ελεύθερο παιχνίδι ή καθόλου προσωπικό χρόνο (μεγαλύτερα παιδιά). Όταν τα παιδιά δεν έχουν προσωπικό χρόνο ή δεν παίζουν ελεύθερα, γίνονται δύστροπα, επιθετικά, γκρινιάζουν, τσακώνονται με εσάς ή τα αδέλφια τους, κουράζονται και δεν μαθαίνουν. Μην παραγεμίζετε τα πρόγραμμά τους, βοηθήστε τα να βρουν προσωπικό χρόνο, αφήστε τα να παίξουν και βάλτε οπωσδήποτε το ελεύθερο παιχνίδι στο πρόγραμμά τους από τη στιγμή που θα πιάσουν για πρώτη φορά ένα αντικείμενο στα χέρια τους ως μωρά. Δώστε τους το χρόνο που χρειάζονται για να «αναπνεύσουν», θα τα κάνετε χαρούμενα.

> Φροντίστε τον εαυτό σας. Ασχοληθείτε με τον εαυτό σας και τις ανάγκες του. Ασχοληθείτε με το σώμα και την εικόνα του. Πάρτε το χρόνο σας για να σκεφτείτε, να συλλογιστείτε, να κάνετε τον απολογισμό της ημέρας, του μήνα, του χρόνου… Τι θέλω πραγματικά από τη ζωή; Το έχω; Ποιος ή τι μου δίνει τη χαρά στη ζωή; Έρχομαι σε επαφή με αυτό όσο συχνά το έχω ανάγκη; Με ποιον ή πού αισθάνομαι ασφαλής, «σαν στο σπίτι μου»; Αισθάνομαι άραγε συχνά ασφαλής; Γιατί όχι; Τι θα κάνω, για να αισθανθώ έτσι; Σιγουριά, αυτοπεποίθηση. Ποιοι είναι οι άνθρωποι, οι καταστάσεις, ποιες είναι οι σκέψεις που με κάνουν να αισθάνομαι αδύναμη/ ος; Τι θα κάνω για να αισθάνομαι ότι θα τα καταφέρω, ότι μπορώ να σταθώ στα πόδια μου; Κι άλλες αμέτρητες σκέψεις που χρειάζεται να κάνουμε όλοι μας, αν για κάποιο λόγο δεν αισθανόμαστε ο εαυτός μας, όπως αυτός πραγματικά είναι, όπως αυτός ήρθε στον κόσμο για να είναι, όπως θέλετε εσείς να είναι. Και γιατί όλα αυτά; Για να μπορείτε να υπερπηδάτε τα εμπόδια, που έτσι κι αλλιώς θα έρθουν, για να μπορείτε να βγάλετε από τη ζωή σας του «τοξικούς» για εσάς ανθρώπους, για να μπορείτε να αλλάζετε ότι δεν σας αρέσει, ότι δεν είστε εσείς, για να «ρέει» η ζωή σας φυσικά, σαν το νερό στο ποτάμι, για να είστε χαρούμενοι. Αν δεν είστε εσείς χαρούμενοι δεν θα είναι ποτέ και τα παιδιά σας. Ακόμα χειρότερα, τα παιδιά σας με τη δική τους ακόμα ανώριμη σκέψη, θα πιστεύουν ότι εκείνα φταίνε για τα δικά σας δυσάρεστα συναισθήματα. Οι συνέπειες συνήθως είναι οδυνηρές. Μην κρύβεστε από τα παιδιά σας, απλά φροντίστε τον εαυτό σας και θα τα κάνετε χαρούμενα.

Δεν είναι δύσκολο. Αρκεί κανείς να το πιστέψει. Μην ξεχνάτε η χαρά πολλαπλασιάζεται όταν τη μοιράζονται τουλάχιστον δύο!

  • Φεβρουάριος, 22
  • 4041
  • Είμαι Γονιός
  • Περισσότερα

Ποιό είναι το αγαπημένο τους παιχνίδι;

« Στα 8 μου χρόνια ήμουν ένα παιδί που ζητούσα συνέχεια. Ζητούσα από τους γονείς μου, τους παππούδες μου και όλους τους άλλους παιχνίδια, ρούχα, παπούτσια. Ζητούσα εύκολα και χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Όταν όμως υπήρχε λόγος, όπως η γιορτή μου και ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα, τότε η απαίτησή μου ήταν εντονότερη. Ήθελα πολλά και πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Ήθελα ότι πιο μεγάλο σε μέγεθος υπήρχε από τις εταιρίες παιχνιδιών, οτιδήποτε καινούργιο διαφημιζόταν στην τηλεόραση και μου έκανε εντύπωση. Και η αλήθεια είναι, ότι συνήθως μου έκαναν εντύπωση τα πιο ακριβά παιχνίδια. Πάντα μου έκαναν πλάκα οι γονείς μου γι’αυτό. «Πάλι στο πιο ακριβό έπεσε το μάτι σου! Τρελαθήκαμε, όταν είδαμε την τιμή. Τουλάχιστον σ’αρέσει;». Όπως ήδη θα έχετε καταλάβει, οι απαιτήσεις μου γίνονταν πάντα σεβαστές. Εγώ δεν σήκωνα κουβέντα και οι γονείς μου ήθελαν πάντα να είναι σίγουροι πως το δώρο τους θα μου αρέσει και πως δεν θα τους χαλάσω τη γιορτή με τη γκρίνια μου.Ένιωθα πάντα ευχαρίστηση παίρνοντας τα δώρα μου. Έτσι τουλάχιστον νόμιζα τότε. Ότι δηλαδή το σημαντικό ήταν το συναίσθημα της ευχαρίστησης τη στιγμή που παίρνεις το δώρο και όχι μετά. Το ‘μετά’ δεν το σκεφτόμουν ιδιαίτερα. Το ‘μετά’ το συνειδητοποίησα αργότερα, όταν όλα άλλαξαν.

Ο πατέρας μου έχασε τη δουλειά του και άργησε πολύ να ξαναβρεί μια. Πέρασαν 2 χρόνια για να ξαναδουλέψει. Θα περιμένατε να ακούσετε ότι τα δύο αυτά χρόνια ήταν τα χειρότερά μου. Δεν είναι όμως έτσι. Πέρα από το αρχικό σοκ που πέρασε όλη η οικογένεια, τα δύο αυτά χρόνια ήταν τα καλύτερα της ζωής μου, γιατί όλα άλλαξαν, όπως σας ξαναείπα. Τα δύο αυτά χρόνια πήρα το καλύτερο μάθημα της ζωής μου.

Τον πρώτο καιρό οι γονείς μου, πέρα από τα δικά τους σοβαρότατα οικονομικά προβλήμτα, είχαν κι εμένα. Τα δώρα κόπηκαν μαχαίρι και περιορίστηκαν σε τρία το χρόνο. Στη γιορτή μου, τα γενέθλιά μου και τα Χριστούγεννα. Γκρίνιαζα συνέχεια, τους παρακαλούσα να μου αγοράσουν κάτι και όταν δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο, φώναζα. Χωρίς αποτέλεσμα όμως.

Η άσχημη συμπερφορά μου σταμάτησε στα πρώτα μας Χριστούγεννα που ο μπαμπάς δεν είχε δουλειά. Υπήρχε λιγότερος κόσμος στο σπίτι αλλά περισσότερες μυρωδιές. Γιατί; Γιατί οι γονείς μου είχαν αποφασίσει να φτιάξουν τα χριστουγεννιάτικα γλυκά στο σπίτι για περισσότερη οικονομία. Για την ακρίβεια τα φτιάξαμε όλοι μαζί. Αυτή ήταν μια από τις λίγες φορές που φτιάχναμε κάτι όλοι μαζί ως οικογένεια. Περάσαμε ανέλπιστα όμορφα. Μοιραστήκαμε τις δουλειές, γελάσαμε, χαλάσαμε και κάποια γλυκά, αλλά συνεργαστήκαμε άψογα. Πρώτη φορά ένιωθα πως ήμασταν ενωμένοι για κάποιο σκοπό, ένιωθα ασφάλεια, σιγουριά. Ήταν έκπληξη για μένα τότε αυτά τα συναισθήματα και είναι ακόμα. Πώςείναι δυνατόν τόσο μικρά πράγματα να μπορούν να ενώσουν μια οικογένεια;

Οι εκπλήξεις όμως δεν σταμάτησαν εκεί, εκείνα τα Χριστούγεννα. Η δεύτερη έκπληξη ήρθε με το άνοιγμα του δώρου μου. Ήταν ένα δώρο μη αναμενόμενο. Ένα δώρο οικογενειακό και όχι προσωπικό. Ήταν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι και μάλιστα όχι η αυθεντική έκδοσή του. Μια έκδοση φθηνότερη και λιγότερο εντυπωσιακή. Δεν μου άρεσε καθόλου όταν το είδα. Στενοχωρήθηκα. Τότε ήταν που έγινε η αλλαγή. Ο πατέρας μου αντί να με αφήσει να παίξω όπως συνήθως έκανε, ήρθε δίπλα μου. Προσπάθησε να μου αλλάξει γνώμη και να μου αποδείξει πως το παιχνίδι δεν ήταν τόσο άσχημο όσο νόμιζα. Στην αρχή όλα όσα έκανε μου φαίνονταν ψεύτικα, ήταν αμήχανος γιατί κι αυτός πίστευε πως το παιχνίδι δεν ήταν καλό. Όταν όμως αρχίσαμε να παίζουμε όλοι μαζί, οι γονείς μου και τα αδέλφια μου γύρω από το τραπέζι και το μυαλό μου ξέφυγε και συγκεντρώθηκα στο ίδιο το παιχνίδι, την αρχική μου στενοχώρια την αντικατέστησε η αγωνία για το πώς θα κερδίσω. Μια φαινόταν ότι κερδίζει η μαμά, μια εγώ και μια η αδελφή μου. Την χαρά τη διαδέχονταν η απογοήτευση, μια απογοήτευση όμως διαφορετική. Όχι σαν αυτή που σου λέει πως το δώρο δεν ήταν καλό, αλλά σαν εκείνη που σου λέει ξαναπαίξε για να κερδίσεις!

Μέσα από αυτό το παιχνίδι ανακάλυψα ποση χαρά μπορεί να σου δώσει η απογοήτευση. Τα περισσότερα σαββατόβραδα που ακολούθησαν με βοήθησαν σε αυτή την ανακάλυψη. Κάθε φορά που παίζαμε, απολάμβανα και πάλι αυτό το συναίσθημα που είχα τότε, στην κουζίνα, φτιάχνοντας μελομακάρονα με την οικογένειά μου. Ένιωθα ασφάλεια. Ένιωθα πως οι γονείς μου ήταν δίπλα μου και πως τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει αυτό που έχουμε, το δέσιμο που έχουμε. Αυτό ήταν το ‘μετά’ για μένα. Η μεγαλύτερη ευχαρίστηση δεν ήταν το παιχνίδι που έβλεπα μπροστά μου αλλά αυτό που βίωνα ‘μετά’. Το να παίζω με κάποιον άλλο, με τους γονείς μου, τα αδέλφια μου. Το να μοιράζομαι το παιχνίδι μου, να μοιράζομαι στιγμές, συναισθήματα. Τι άλλο καλύτερο δώρο θα μπορούσα να έχω και εγώ αλλά και οι γονείς μου από αυτό; Σημασία δεν είχε το παιχνίδι αλλά το να το μοιράζεσαι με κάποιον άλλο και μάλιστα ‘σημαντικό άλλο’».

Αν σπάτε το μυαλό σας να βρείτε το πιο όμορφο παιχνίδι για το παιδί σας ή πώς θα τα φέρετε βόλτα για να μπορέσετε να του αγοράσετε κάποιο, σκεφτείτε λίγο αυτή την ιστορία. Πάρτε μια ανάσα και σκεφτείτε την καθημερινότητά σας. Πόσο «μαζί» είστε με το παιδί σας; Πόσο συχνά παίζετε μαζί; Πόσο συχνά παίζετε με μικροπράγματα; Πόσο συχνά παίζετε μαζί και το απολαμβάνετε; Τι είναι αυτό που θα δώσει μεγαλύτερη χαρά στο παιδί σας σε ένα παιχνίδι; Πότε η χαρά του για ένα παιχνίδι θα διαρκέσει περισσότερο; Ποιο τελοσπάντων είναι το αγαπημένο τους παιχνίδι;

Όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη από παχνίδια, όπως και από βιβλία. Αυτά είναι που θα τα βοηθήσουν να αναπτυχθούν, να ανακαλύψουν, να μάθουν. Καλό είναι να δίνετε σημασία στα δώρα που αγοράζετε στα παιδιά σας. Είναι καλό να είναι ποιοτικά και ασφαλή. Είναι καλύτερο όμως να τα μοιράζεστε. Το παιδί σας θα μάθει παίζοντας ένα παιχνίδι ή διαβάζοντας ένα βιβλίο. Θα μάθει όμως περισσότερα όταν θα καθήσετε δίπλα του και δώσετε σημασία σε αυτό που κάνει είτε παίζοντας μαζί του είτε ενθαρρύνοντάς το. Το παιδί σας θέλει από τη στιγμή που γεννήθηκε να είναι μαζί σας. Θα παίξει περισσότερο αν μοιραστείτε το παιχνίδι, θα διαβάζει για όλη του τη ζωή, αν του διαβάζετε παραμύθια. Είστε η ασφάλειά του. Αισθάνεται ασφάλεια όταν παίζετε και μαζί. Θα μάθει να παίζει πιο δημιουργικά και με μεγαλύτερα οφέλη για εκείνο αφού αισθάνεται ασφαλές.

Ποιο είναι το αγαπημένο τους παιχνίδι; Εσείς.

  • Σεπτέμβριος, 18
  • 1587
  • Παιχνίδι
  • Περισσότερα

Αναζήτηση

Ετικέτες

άνευ όρων αγάπη αγκαλιά αγχος ανάγνωση ανακουφίζω ανεμπόδιστη ανάπτυξη αποχωρισμος ασφάλεια αυτοπεποίθηση γονείς γονιος διάβασμα διαζύγιο δυσλεξία ελεύθερος χρόνος ενσυναίσθηση επιθετικότητα επικοινωνία εφηβεία θάνατος θυμός κάλυψη βασικών συναισθηματικών αναγκών κλάμα μαθαινω μαθησιακές δυσκολίες μονογονέας μωρό νηπιαγωγείο νηπιο πένθος παιδί παιχνίδι πρωινό συμπεριφορά συναισθηματα συναισθηματική νοημοσύνη σχολείο τεχνολογία φροντίζω τον εαυτό μου φωνολογική επίγνωση φόβος χαμηλή αυτοεκτίμηση χαρούμενα παιδιά ψέμα όρια

Αρχειοθέτηση

  • Σεπτέμβριος 2017
  • Ιούνιος 2017
  • Φεβρουάριος 2016
  • Ιανουάριος 2016
  • Δεκέμβριος 2015
  • Νοέμβριος 2015
  • Οκτώβριος 2015
  • Σεπτέμβριος 2015
  • Ιούλιος 2015
  • Ιούνιος 2015
  • Μάιος 2015
  • Απρίλιος 2015
  • Μάρτιος 2015
  • Φεβρουάριος 2015
  • Ιανουάριος 2015
  • Δεκέμβριος 2014
  • Νοέμβριος 2014
  • Οκτώβριος 2014
  • Σεπτέμβριος 2014
  • Μάιος 2014
  • Μάρτιος 2014

Πρόσφατα

  • Εσείς αφήνετε το παιδάκι σας να κλάψει;
  • Πως θα μάθει το μωρό μου παίζοντας «ελεύθερο παιχνίδι»;
  • Ξεπερνώντας ένα τραυματικό τοκετό: «Γράμμα στην κόρη μου»
  • Πώς το παιδί μου θα έχει υγιείς σχέσεις, αφού εγώ δεν είμαι παντρεμένη;
  • Οι γονείς μου χώρισαν. Και τώρα τι; Ο μπαμπάς θα πεθάνει;

Έφη Φύσσα


Ψυχολόγος Αγίου Χριστοφόρου 9, Αγρίνιο τηλ. 6945506210, email info@fissaefi.gr

• Συμβουλευτική γονέων
• Ομάδες γονέων
• Ατομική ψυχοθεραπεία παιδιού και εφήβου
• Εικαστική Θεραπεία: Θεραπεία μέσω της ζωγραφικής και του παραμυθιού
• Παιγνιοθεραπεία
• Αξιολόγηση και Αποκατάσταση Μαθησιακών Δυσκολιών
• Αξιολόγηση και Αποκατάσταση Διαταραχής Ελλειματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας

Χρήσιμοι σύνδεσμοι


www.fissaeleni.gr

Πλοήγηση

  • Αρχική
  • Βιογραφικό
  • Υπηρεσίες
  • Συχνές Ερωτήσεις
  • Επικοινωνία
  • Προγράμματα για γονείς
  • Online Συμβουλευτική
  • Πολιτική προστασίας

Ημερολόγιο

Μάιος 2022
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
« Σεπ    
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031  

Copyright 2015 | Φύσσα Έφη | All Rights Reserved

Web Design niba&co