Φύσσα Έφη
  • Αρχική
  • Βιογραφικό
  • Υπηρεσίες
  • Online Συμβουλευτική
  • Προγράμματα για γονείς
    • Ομάδες γονέων / Σχολές γονέων
    • Προγράμματα ατομικής
      συμβουλευτικής γονέων
  • Συχνές Ερωτήσεις
  • Επικοινωνία

Συμβουλευτική Γονέων

  • Είμαι Γονιός
  • Μάθηση
    • Ανάγνωση
    • Μαθησιακές Δυσκολίες
    • Σχολείο
  • Παιχνίδι
  • Συμπεριφορά
    • Άγχος αποχωρισμού
    • Καθημερινές ανησυχίες
    • Κατανοώντας τη συμπεριφορά εξελεικτικά
    • Όρια και όχι μόνο
    • Παιδιά και Τεχνολογία
  • Συναισθηματική Νοημοσύνη
  • Τοκετός

Προγράμματα για γονείς


Ομάδες γονέων / Σχολές γονέων

Προγράμματα ατομικής συμβουλευτικής γονέων

Δημοφιλή

  • Πόσο σκληρές μπορούν να γίνουν οι μαμάδες μεταξύ τους;

    9230 views
  • Πώς θα προετοιμάσω το παιδί μου για την Α΄ Δημοτικού;

    8389 views
  • «Μαμά μου, μη φεύγεις!» Όταν τα παιδιά αναπτύσσουν άγχος αποχωρισμού (Μέρος 2ο)

    8248 views
  • Αντιμετωπίζοντας το θυμό σας για το θυμό του παιδιού σας

    6762 views
  • Γιατί τα παιδιά βγαίνουν από τα όρια;

    6598 views
  • Ξεπερνώντας ένα τραυματικό τοκετό: "Γράμμα στην κόρη μου"

    5427 views
  • Τι να προσέξω πριν από ένα ταξίδι χωρίς τα παιδιά μου;

    4837 views
  • Διαζύγιο και εφηβεία

    4281 views

TAG: ασφάλεια

Πώς να μάθω το παιδί μου να προσέχει τους αγνώστους;

Πάντα είναι η κατάλληλη στιγμή να ξεκινήσετε να εκπαιδεύετε το παιδί σας να προσέχει τους αγνώστους. Αν έχετε αρχίσει να του μαθαίνετε, πώς να κυκλοφορεί και μόνο του στο δρόμο, είναι μεγάλη ανάγκη να το εκπαιδεύσετε, για τη δική του ασφάλεια, να αντιμετωπίζει άγνωστους σε εκείνο ανθρώπους στο δρόμο. Ιδιαίτερα τώρα, που μπαίνει η Άνοιξη και όλα τα παιδιά λίγο ή πολύ θα αρχίσουν να βγαίνουν για παιχνίδι και έξω από το σπίτι. Πριν μιλήσετε μαζί τους, πάρτε το χρόνο σας και σκεφτείτε κάποια πράγματα, που ίσως δεν είχατε σκεφτεί.

Προσέξτε τα στερεότυπα! Είναι πολλές οι φορές, που μιλάμε στα παιδιά μας με στερεότυπα. Είναι καιρός όμως να αναρωτηθούμε, αν όσα μας μάθανε, όταν εμείς ήμασταν μικρά παιδιά, αρκούν για τα δικά μας παιδιά, αν αυτά που ξέρουμε από τους δικούς μας γονείς, έχουν πια λειτουργική αξία.

Αν αυτό που θα λέγατε στα παιδιά σας είναι, «μην μιλάς σε αγνώστους!», τι θα γίνει στην περίπτωση που χαθεί ή χρειαστεί για κάποιο λόγο βοήθεια και εφαρμόσει κατά γράμμα την προτροπή σας;

Αν αυτό που θα λέγατε στο παιδί  σας είναι «να προσέχεις τους ανθρώπους που έχουν παράξενη εμφάνιση, λερωμένα ρούχα, βρώμικα χέρια κ.α», τι θα γίνει στην περίπτωση που τα πλησιάσει κάποιος, που σε εμφάνιση θυμίζει εσάς ή κάποιος ιδιαίτερα φροντισμένος άνθρωπος, που δεν θυμίζει σε καμία περίπτωση άνθρωπο, που θέλει να σου κάνει κακό;

Αν αυτό που θα λέγατε στο παιδί σας είναι «να προσέχεις τους αγνώστους, μπορεί να σου κάνουν κακό!», τι θα γίνει αν κάποιος γνώριμος σε εκείνο προσπαθήσει να του κάνει κακό;

Αν για λόγους ευγένειας ή γιατί έτσι είναι το σωστό μαθαίνετε ή και επιβάλλετε στα παιδιά σας να δέχονται αγκαλιές, φιλιά και χάδια από φίλους, συγγενείς ή γνωστούς σας ακόμα κι αν τα ίδια τα παιδιά αντιδρούν και δεν θέλουν, τι θα γίνει στην περίπτωση που κάποιος από αυτούς προσπαθήσει να τους κάνει κακό; Πώς περιμένετε να συμπεριφερθεί ένα παιδί, που λόγω της δικής σας παρέμβασης έχει χάσει την ικανότητα της αυθόρμητης έκφρασης ενόχλησης και έχει μάθει να μην αντιδρά άμεσα, όταν γίνεται κάτι που δεν θέλει;

Η φράση «μην μιλάς σε αγνώστους»  είναι ελλιπής. Είναι ανάγκη να πείτε στο παιδί σας, ότι αν δεν μπορεί να βρει κάποιον γνωστό, όταν το χρειάζεται, πρέπει να μιλήσει σε κάποιον άγνωστο. Σε ποιον όμως; Οι γυναίκες και οι γυναίκες και άνδρες που κρατούν από το χέρι παιδιά, είναι μια καλή λύση. Μια άλλη λύση είναι οι άνδρες και γυναίκες με στολή αστυνομικού, που εύκολα μπορεί να εντοπίσει ένα παιδί. Πάντα όμως πρέπει να έχει οδηγό το ένστικτό του, τα συναισθήματά του, όταν πλησιάσει κάποιον άγνωστο για βοήθεια. Αν για οποιοδήποτε λόγο αισθανθεί άσχημα, να μην καθίσει να το σκεφτεί, να φύγει αμέσως.

Εξηγήστε στο παιδί σας, ότι δεν πρέπει να απαντά, να ανταποκρίνεται σε οτιδήποτε του ζητούν ή του δίνουν άνθρωποι στο δρόμο. Άλλωστε αν κάποιος έχει πραγματικά ανάγκη βοήθειας, δεν θα τη ζητούσε ποτέ από ένα παιδί. Αν κάποιος πλησιάσει το παιδί ζητώντας του βοήθεια, πείτε του να φύγει γρήγορα από το σημείο. Το ίδιο ισχύει και αν κάποιος το πλησιάσει, για να του δώσει κάτι.

Η φράση «μην μιλάς σε ανθρώπους με λερωμένα ρούχα» είναι επίσης ελλιπής. Το κριτήριο της εξωτερικής εμφάνισης δεν είναι αξιόπιστο. Συμπληρώστε τη λέγοντας, ότι δεν μπορεί  να εμπιστεύεται περισσότερο έναν καλοντυμένο και φροντισμένο άνθρωπο. Είναι ανάγκη να εμπιστεύεται το ένστικτό του.

Η φράση «να προσέχεις τους αγνώστους, μπορεί να σου κάνουν κακό» χρειάζεται να συμπληρωθεί και να συζητηθεί. Τι θα συμβεί αν κάποιος γνωστός και όχι άγνωστος στο παιδί το πλησιάσει με σκοπό να του κάνει κακό; Μπορεί να πλησιάσει το παιδί κάποιος που του λέτε μαζί καλημέρα κάθε πρωί ή κάποιος που μπαίνει στο σπίτι σας συχνά ως δικός σας φίλος ή και του παιδιού. Τονίστε στο παιδί σας να αντιδράσει άμεσα, φεύγοντας και αναζητώντας βοήθεια, αν αυτός κάνει στο παιδί κάτι που δεν θέλει ή όταν αρχίσει να μην αισθάνεται καλά με την παρουσία αυτού του ανθρώπου.

«Άφησέ την/τον να σε φιλήσει, φίλησέ την/τον κι εσύ!»Ναι, το έκαναν και οι δικοί μας γονείς σε εμάς και δεν μας άρεσε καθόλου. Τώρα το κάνουμε κι εμείς στα δικά μας παιδιά, γιατί δεν θέλουμε να στενοχωρήσουμε το πρόσωπο που πλησιάζει το παιδί  μας ή για να του μάθουμε να είναι ευγενικό. Τα παιδιά μας χρειάζεται να μάθουν, ότι συνήθως όταν συναντούμε κάποιον γνωστό μας, τον χαιρετάμε, κάποιες φορές τον αγκαλιάζουμε ή τον φιλάμε, μιλάμε μαζί του. Φαντάζομαι όμως ότι όλοι μας το κάνουμε επειδή το θέλουμε. Όταν δεν το θέλουμε, δεν το κάνουμε. Γιατί λοιπόν να στερήσουμε στα παιδιά μας αυτό το δικαίωμα, το δικαίωμα να επιλέγουν με ποιον και με ποιον τρόπο θα σχετιστούν; Μην φοβάστε! Τα παιδιά σας θα μάθουν να χαιρετούν και να συνομιλούν. Θα το μάθουν απλά βλέποντάς σας να το κάνετε. Δεν είναι ανάγκη να τους το επιβάλλετε. Δώστε τους την ευκαιρία να το κάνουν αυθόρμητα και αυθεντικά όταν το θελήσουν, όταν τους δημιουργηθεί η ανάγκη. Θα το κάνουν, θα δείτε! Θα το κάνουν σε ανθρώπους που γνωρίζουν και εμπιστεύονται. Θα το κάνουν σε ανθρώπους που αισθάνονται, ότι μπορούν να εμπιστευθούν. Μην καθηλώνετε το φυσικό ένστικτο των παιδιών σας. Είναι ένα σπουδαίο όπλο προστασίας για την υπόλοιπη ζωή τους.

Γιατί όλα αυτά; Για να μάθει το παιδί σας να ακούει και να προστατεύει το σώμα του. Για να ακούει τα προειδοποιητικά σημάδια που του στέλνει. Αυτό θα το καταφέρει, αν δεν του στερήσετε το δικαίωμα να λέει όχι, όταν το θέλει. Μάθετε στο παιδί σας να προστατεύεται, να είναι ασφαλές. Μην το αφήνετε στην τύχη του! Μιλήστε του για το σώμα του και αφήστε το από πολύ μικρό να επιλέγει αν θέλει τη σωματική επαφή με άλλους ανθρώπους ή όχι. Τονίστε του να επιλέγει αυτούς που εμπιστεύεται όχι από την εμφάνιση αλλά με κριτήριο το ένστικτό του και τα συναισθήματά του. Έχοντας οδηγό το συναίσθημα και βοηθό τις δικές σας συμβουλές θα μάθει να προστατεύει τον εαυτό του και να φεύγει μακριά από τους κινδύνους, δίχως να είναι αναγκαία η δική σας παρουσία.

  • Μάρτιος, 10
  • 3654
  • Καθημερινές ανησυχίες, Συμπεριφορά
  • Περισσότερα

Προσπαθώντας να οριοθετήσουμε τα παιδιά Μέρος 1ο

Οριοθετώ σημαίνει καθορίζω μέχρι που μπορώ να πάω, ποια είναι η κόκκινη γραμμή που αν την φτάσω και δεν την ξεπεράσω, η συμπεριφορά μου είναι καλή, αποδεκτή, αν όμως την ξεπεράσω τότε αυτόματα η συμπεριφορά γίνεται μη αποδεκτή. Όλοι έχουμε ακούσει, πως τα παιδιά έχουν ανάγκη τα όρια. Πράγματι, η ύπαρξη και η σταθερή και συνεπής εφαρμογή τους για όσο τα παιδιά το έχουν ανάγκη, αποτελούν μια βασική συναισθηματική ανάγκη των παιδιών. Η συνέπεια και η σταθερότητα στα όρια, δηλαδή η ύπαρξη σταθερών κανόνων βασισμένων στις πραγματικές ανάγκες τους (λαμβάνουμε πάντα υπόψη την ωριμότητα και την ηλικία) και η συνεπής εφαρμογή τους σημαίνει για τα παιδιά κάτι πολύ μεγάλο, σημαίνει σταθερότητα. Αν τα παιδιά χρειάζονται ένα σταθερό περιβάλλον, η σταθερή οριοθέτηση αποτελεί ένα από τα πράγματα που οφείλουμε να κάνουμε για να τους το παρέχουμε.

Το σταθερό περιβάλλον είναι το περιβάλλον που παρέχει στα παιδιά την αίσθηση της ασφάλειας. Τα ασφαλή παιδιά είναι τα παιδιά που μεγαλώνουν και γίνονται συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι. Τα ασφαλή παιδιά είναι αυτά που αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους, έχουν αυτοπεποίθηση, πιστεύουν δηλαδή στον εαυτό τους αλλά και στους ανθρώπους, στον κόσμο, άρα είναι έτοιμα να βγουν εκεί έξω με αυτοπεποίθηση και να μάθουν τα πάντα γύρω τους. Νιώθω ασφαλής, άρα θέλω να παίξω, να τρέξω, να κάνω φίλους, να μάθω, να ζήσω.

Πολλές είναι οι φορές, που τα όρια τα καθορίζουν τα ίδια τα παιδιά. Όταν ρωτάμε τους γονείς ποιος είναι ο αρχηγός στο σπίτι, εκείνοι με καμάρι απαντούν, πως είναι ο μικρός τους γιος ή η μικρή τους κόρη. Το παιδί είναι αυτό που παίρνει τις αποφάσεις για εκείνο και για τους γονείς του, αποφάσεις που φυσικά δεν είναι αναμενόμενο να παίρνει στην ηλικία του. Όσο χαριτωμένο κι αν είναι, αρχικά, αυτό για τους γονείς, τόσο χειρότερο γίνεται στη συνέχεια. Το παιδί δυσφορεί, δυσανασχετεί και φοβάται για πράγματα που οι γονείς δεν θα ανέμεναν. Πως είναι δυνατόν να είναι αντάρτης στο σπίτι και έξω από αυτό να μην μπορεί να μιλήσει; Γιατί συμβαίνει αυτό;

Το παιδί αυτό δεν διαφέρει σε τίποτα από τα παιδιά της ηλικίας του, ώστε να μπορεί να παίρνει αποφάσεις για το ίδιο, αποφάσεις που θα έπρεπε να πάρουν οι γονείς του. Αποφασίζει τελικά γιατί του έχουμε δώσει εμείς το χώρο να το κάνει. Γιατί εμείς του έχουμε παραχωρήσει το ρόλο μας ως γονείς. Κάποιος πρέπει να είναι ο γονέας και είναι το παιδί γιατί εμείς το αφήσαμε. Μπορεί όμως το παιδί μας να σηκώσει τέτοιο βάρος; Τι μηνύματα άραγε του δίνουμε, όταν του παραχωρούμε το ρόλο μας, έτσι απλά;

Μπορεί να δείχνει έτοιμο να πάρει αποφάσεις που δεν είναι της ηλικίας του, αλλά δεν είναι, γιατί είναι απλά ένα παιδί. Μπορεί να δείχνει δυνατό αλλά δεν είναι, γιατί δεν μπορεί να είναι. Το αποτέλεσμα είναι το παιδί να συνειδητοποιεί ότι έχει δυο πολύ αδύναμους γονείς δίπλα του. Πως είναι δυνατό δυο αδύναμοι γονείς να μπορούν να μου δώσουν ασφάλεια; Το παιδί σας έχει απόλυτη ανάγκη να σας βλέπει σαν δυο υπερήρωες, που ξέρουν τα πάντα, που μπορούν τα πάντα, που νικούν κάθε κακό, όσο δυνατό κι αν είναι. Μόνο τότε αισθάνεται ασφάλεια.

Συνεχίζεται Μέρος 2ο…

  • Φεβρουάριος, 24
  • 2078
  • Όρια και όχι μόνο, Συμπεριφορά
  • Περισσότερα

Όταν η επιθετική συμπεριφορά συνοδεύεται από Μαθησιακές Δυσκολίες

Ο γιος μου είναι απρόσεκτος και επιθετικός. Μου το είπε και η δασκάλα. Μας έχει κάνει ρεζίλι και στο σχολείο τώρα! Πάντα είχα το νου μου σ’ αυτό το παιδί… Συνέχεια δυσκολίες μας φέρνει, ενώ η αδελφή του άλλο παιδί. Ήσυχο, δεν μας έβαλε ποτέ σε μπελάδες. Μας είπαν πως έχει μαθησιακές δυσκολίες και πως η δασκάλα του δεν τα βγάζει πέρα μαζί του.

Ο Παναγιώτης είναι πράγματι απρόσεκτος. Η διάσπαση της προσοχής σε συνδυασμό με την επιθετικότητα προκαλεί πολλαπλά προβλήματα τόσο στον Παναγιώτη, όσο και στην οικογένειά του. Δύο ερωτήματα βασανίζουν τους γονείς: Γιατί είναι έτσι τα πράγματα, τι έφταιξε; Τι μπορούμε να κάνουμε;

Αν το γιατί φτάσαμε ως εδώ ήταν ένα παζλ, αυτές θα ήταν μερικές από τις ερωτήσεις, οι απαντήσεις των οποίων θα το συμπλήρωναν. Η απροσεξία του Παναγιώτη είναι εγγενής ή επίκτητη; Γεννήθηκε με αυτή ή μήπως κάποιος περιβαλλοντικός παράγοντας την προκαλεί; Πότε ξεκίνησε η επιθετικότητα και πως συνήθως την αντιμετωπίζουν οι γονείς;

Ο Παναγιώτης είναι 7 ετών και φοιτά στην Β’ τάξη. Μέχρι τα 4 του χρόνια η σωματική, γνωστική και συναισθηματική του ανάπτυξη ήταν φυσιολογική. Οι γονείς του τον χαρακτήριζαν έξυπνο, χαρούμενο και ενεργητικό. Ξαφνικά ο Παναγιώτης εμφάνισε μια συναισθηματική αστάθεια. Γκρίνιαζε και φώναζε, δεν έπαιζε πια μόνος του και δεν είχε την ίδια διάθεση για παιχνίδι, ενώ είχε και προβλήματα στον ύπνο. Είχε εφιάλτες και σχεδόν κάθε βράδυ σηκωνόταν από το κρεβάτι του και πήγαινε σε αυτό των γονιών του, όπου και κοιμόταν. Γρήγορα εμφανίστηκαν προβλήματα και στον παιδικό σταθμό. Δεν ήταν συνεργάσιμος στην τάξη και προτιμούσε πια να λύνει τις διαφορές του με τα άλλα παιδιά με τρόπο επιθετικό. Την ίδια εποχή η επιθετικότητα έκανε την εμφάνισή της και στο σπίτι. Σπρωξίματα, κλωτσιές και ξυλιές είχαν αναστατώσει όλη την οικογένεια. Τα πράγματα δεν άλλαζαν με τον καιρό, μάλλον χειροτέρευαν.

Όταν ο Παναγιώτης πήγε σχολείο έγινε πια ολοφάνερη η διαφορά από τους συμμαθητές του και σε μαθησιακό επίπεδο. Δεν μπορούσε να ακολουθήσει το ρυθμό του τμήματός του. Ήταν απρόσεκτος και σχεδόν ποτέ καλά διαβασμένος. Όλα αυτά μέχρι σήμερα που η δασκάλα του ενημέρωσε τους γονείς του για τη συμπεριφορά του και για τις δυσκολίες του στη μάθηση.

Πώς είναι δυνατό να αλλάζει έτσι ξαφνικά η διάθεση ενός παιδιού, η συμπεριφορά του αλλά και η ικανότητά του να μαθαίνει; Τα πράγματα είναι απλά, όχι όμως και για τον Παναγιώτη, όπως αποδείχθηκε. Στα τέσσερά του χρόνια ο Παναγιώτης βίωσε μια απότομη αλλαγή στο οικογενειακό του περιβάλλον. Η επιχείρηση του πατέρα έκλεισε και τα χρήματα από τη δουλειά της μητέρας του δεν επαρκούσαν για την κάλυψη των αναγκών τους. Οι τσακωμοί των γονιών ήταν καθημερινοί μέσα στο σπίτι. Η μητέρα βρήκε δεύτερη δουλειά και ο πατέρας αναγκάστηκε να δεχθεί μια δουλειά εκτός πόλης κι έτσι αποχωριζόταν την οικογένειά του κάθε Κυριακή και την ξανάβλεπε το επόμενο Σάββατο. Η διάθεση των γονιών καθώς και ο χρόνος που αφιέρωναν στα παιδιά τους άλλαξε δραματικά. Η μικρή αδελφή του Παναγιώτη έμενε πια με τη γιαγιά της σε ένα συναισθηματικά ασφαλές περιβάλλον (σταθερό). Κάτι που έλειπε από τον Παναγιώτη, ο οποίος έμενε με μια ταλαιπωρημένη και όχι διαθέσιμη μαμά.

Τα παιδιά για να μεγαλώσουν έχουν απόλυτη ανάγκη τη σταθερότητα. Αυτή είναι που τροφοδοτεί την αίσθηση ασφάλειας που χρειάζονται. Έχουν ανάγκη να μεγαλώνουν με γονείς σταθερούς και συνεπείς. Χρειάζονται ανεμπόδιστη αγάπη, αγάπη άνευ όρων, πλήρη αποδοχή, φροντίδα, σεβασμό, ξεκάθαρα όρια βασισμένα στις ανάγκες τους που συνεχώς αλλάζουν κι όλα αυτά με σταθερότητα και συνέπεια. Για να νιώσουν ασφάλεια δηλαδή, έχουν ανάγκη οι γονείς τους να καλύπτουν τις βασικές συναισθηματικές τους ανάγκες (αγάπη, αποδοχή, φροντίδα, σεβασμός, όρια) σταθερά και με συνέπεια. Έχουν ανάγκη να γνωρίζουν ότι θα τα αγαπούν ότι κι αν γίνει, ότι τα αποδέχονται πλήρως, ότι πάντα θα τα φροντίζουν, ότι πάντα θα τους δείχνουν το δρόμο οριοθετώντας τα.

Αυτό δεν σημαίνει, πως τα παιδιά δεν μπορούν να προσαρμοστούν στις αλλαγές στο περιβάλλον τους. Όσο μεγαλώνουν η ικανότητά τους να προσαρμόζονται συνεχώς αυξάνεται. Τι συμβαίνει όμως,, όταν δεν μπορούν να προσαρμοστούν οι γονείς; Δεν μπορούν και τα παιδιά τους. Στην περίπτωση του Παναγιώτη, οι γονείς με το να βρουν νέα εργασία, κάλυψαν μόνο ένα κομμάτι αυτού που λέμε προσαρμογή στα νέα δεδομένα. Το υπόλοιπο, το να προσαρμοστούν και συναισθηματικά στη νέα κατάσταση, δεν το κατάφεραν. Δεν ήταν πια χαρούμενοι, ήταν θλιμμένοι και θυμωμένοι που η ζωή τους άλλαξε. Δεν μίλησαν ποτέ στα παιδιά τους για το τι συνέβη και πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Τα παιδιά καταλαβαίνουν πάντα τις αλλαγές στην οικογένεια, όσο μικρά κι αν είναι. Αν δεν τους εξηγήσει κανείς τι έχει συμβεί και τι θα συμβεί, χρησιμοποιούν την ανώριμη ακόμα σκέψη τους για να κατανοήσουν τη νέα κατάσταση. Τα συμπεράσματα που βγάζουν είναι συνήθως ανακριβή και λόγω του εγωκεντρισμού τους (όλα γυρίζουν γύρω από εμένα), ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες, θεωρούν πως για ότι κακό έχει έρθει, ευθύνονται τα ίδια. Οι γονείς του Παναγιώτη, λόγω της κακής συναισθηματικής τους κατάστασης αμέλησαν να ασχολούνται με τα παιδιά τους, να μιλούν με τα παιδιά τους, να παίζουν μαζί τους, να τα φροντίζουν αντί απλά να τους δίνουν το φαγητό και τα ρούχα τους. Αμέλησαν δηλαδή να καλύψουν τις βασικές συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους. Ο Παναγιώτης είχε ανάγκη από ένα σταθερό περιβάλλον και μόνο αυτό δεν είχε. Είχε ανάγκη να τον αγαπούν και να τον προσέχουν σταθερά και δεν το είχε.

Το αποτέλεσμα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι τα παιδιά να «μιλούν» στους γονείς τους με «σημάδια». Κακή διάθεση, επιθετικότητα, εφιάλτες, μείωση ενασχόλησης με αγαπημένες δραστηριότητες, μαθησιακές δυσκολίες, διάσπαση προσοχής, βρέξιμο του κρεβατιού κ.α. Κοιτάξτε με έχω αλλάξει. Είναι το καμπανάκι στους γονείς για να τα προσέξουν. Στην περίπτωση του Παναγιώτη οι Μαθησιακές Δυσκολίες, που εμφάνισε, ήταν δυσκολίες επίκτητες, αποτέλεσμα της κακής του διάθεσης και της διάσπασης προσοχής. Η απροσεξία του ήταν μόνο ένα κομμάτι της κακής συναισθηματικής του εικόνας. Ενώ η επιθετικότητα, η έκφραση της μεγάλης του αγωνίας να τον προσέξουν οι γονείς του. Δεν είμαι καλά! Βοήθεια!

  • Φεβρουάριος, 24
  • 2179
  • Καθημερινές ανησυχίες, Μάθηση, Μαθησιακές Δυσκολίες, Συμπεριφορά
  • Περισσότερα

Πόσο συχνά να παίρνω το μωρό μου αγκαλιά;

«Μεγάλωνα καιρό μέσα στη ζεστασιά. Είχα πάντα γύρω μου κάτι να με περιβάλλει. Ήταν ένα ζεστό υγρό. Μέσα σε αυτό νανουριζόμουν και κοιμόμουν για ώρες, κουνιόμουν απαλά. Με αυτό έπαιζα, αυτό έτρωγα, αυτό άγγιζα. Ήταν η προστασία μου, η ασφάλειά μου. Μου μετέφερε φωνές, άλλες φορές πολύ γνώριμες και άλλες άγνωστες, μουσικές και τραγούδια και άλλους ήχους που δεν μπορούσα να κατανοήσω. Έναν μόνο ήξερα πολύ πολύ καλά, έναν ήχο που άκουγα σταθερά όλη τη μέρα. Ήταν ένας ήχος που με ηρεμούσε. Αυτός και άλλος ένας που αργότερα κατάλαβα πως ήταν η φωνή της μαμάς. Ήταν ο χτύπος της καρδιάς της. Ο ήχος που έχασα, όταν τελικά είδα το φως. Δεν τον άκουγα πια τόσο συχνά, μόνο όταν έπινα το γάλα μου. Τον έχασα κι αυτόν, έχασα και το ζεστό μου το υγρό. Τώρα δεν ξέρω πώς να ηρεμήσω, δεν ξέρω πώς να κοιμηθώ, δεν ακούω τίποτα όπως πριν, όλα είναι διαφορετικά, όλα είναι καινούργια. Όταν όμως έρχεται η ώρα για φαγητό, τότε ηρεμώ. Όχι μόνο γιατί δεν νιώθω πια αυτό το παράξενο αίσθημα στην  κοιλιά, που οι μεγάλοι το λένε πείνα, αλλά και γιατί η μαμά με κρατάει σφιχτά με τα δυο της τα χέρια κοντά στο στήθος της κι έτσι ακούω πάλι εκείνο το γνώριμό μου ήχο, τον χτύπο της καρδιάς της. Όταν με τυλίγει με τα χέρια της, θυμάμαι τη ζεστασιά που ένιωθα, όταν ήμουν μέσα στο ζεστό υγρό κι έτσι ηρεμώ. Αυτό το λένε αγκαλιά. Μακάρι να μπορούσε να καταλάβει, ότι όταν κλαίω ξαφνικά, όταν θέλω να κοιμηθώ και δεν μπορώ, όταν απλά βαριέμαι να κάθομαι, θέλω μια ζεστή αγκαλιά. Θέλω να ακούσω την καρδιά της, να νιώσω τη ζεστασιά της, να ακούσω τη φωνή της και κάτι καινούργιο που ανακάλυψα πως μου αρέσει, να τη μυρίσω! Αχ, πόσο μ’αρέσει η μυρωδιά της. Θέλω να κουρνιάσω και να απολαύσω την ασφάλεια που μου προσφέρει. Έτσι λένε αυτό που θέλω να νιώσω, όταν κλαίω μαμά! Θα ηρεμήσω, θα δεις… Μια αγκαλιά παρακαλώ!»

Μην παίρνεις το μωρό αγκαλιά, θα το κακομάθεις! Θα σου ζητάει συνέχεια αγκαλιά! Φράσεις κοινές μεταξύ γονέων. Αντιλήψεις με τις οποίες μεγαλώσαμε και θέλουν τα μωρά να είναι αρκετά μεγάλα, για να αντιμετωπίσουν μόνα τους καταστάσεις που ταλαιπωρούν όχι μόνο μεγαλύτερα παιδιά, αλλά και ενήλικες. Η διαχείριση του ύπνου, της πείνας, του πόνου, του αγνώστου μπορεί να δυσκολέψει όλους μας, πόσο μάλλον ένα μωρό.

Τα μωρά έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά πολλές καταστάσεις όχι γνώριμες γι’αυτά. Τώρα γνωρίζουν τα πάντα, τώρα μαθαίνουν τα πάντα. Αυτό και μόνο μπορεί να τους δημιουργήσει δυσφορία. Φανταστείτε λοιπόν να πρέπει να αντιμετωπίσουν μόνα τους, ήδη δυσφορικές καταστάσεις, όπως η πείνα, ο πόνος, η νύστα, η μοναξιά κ.α. Η αγκαλιά και μάλιστα η ζεστή αγκαλιά είναι το πρώτο που πρέπει να κάνετε. Τυλίξτε το παιδάκι σας- δημιουργείτε έτσι και τεχνητά την αίσθηση της ασφάλειας- πάρτε το αγκαλιά, κουνήστε το ρυθμικά, γουργουρήστε λίγο στο αυτάκι του ή πείτε του ένα απαλό τραγουδάκι και περιμένετε να ηρεμήσει.

Το μωρὀ σας μεγάλωνε 9 μήνες μέσα στην κοιλιά σας, δηλαδή σε μια μεγάλη αγκαλιά. Το κρατούσατε πάντα ζεστό, το κουνούσατε ρυθμικά, όταν βρισκόσασταν σε κίνηση, άκουγε απαλά τη φωνή σας, όταν ήταν ξύπνιο. Έτσι το μεγαλώσατε. Αυτή λοιπόν είναι η ρουτίνα που πρέπει να κρατήσετε, όσο χρειαστεί. Το παιδάκι σας βρίσκεται τώρα σε ένα μεταβατικό στάδιο κατά το οποίο είναι ανάγκη να το ανακουφίζετε, όπως ακριβώς το κάνατε, όσο το κρατούσατε στην κοιλιά σας και σταδιακά να του μαθαίνετε κι άλλους τρόπους ανακούφισης, ανάλογα με την περίπτωση.

Μην φοβάστε την αγκαλιά. Μόνο καλό μπορεί να κάνει στο μωράκι σας. Του προσφέρει την ασφάλεια, τη σιγουριά που χρειάζεται για να αναπτυχθεί σωματικά και συναισθηματικά σωστά. Η μαμά και ο μπαμπάς είναι πάντα εδώ, όταν το ζητήσω, άρα θα είναι πάντα εδώ. Όταν μακροπρόθεσμα το παιδί αποκτά αυτή τη σιγουριά, δεν φοβάται (γιατί έχει σιγουρευτεί , πως οι γονείς είναι δίπλα του), άρα σταδιακά μειώνει τις κλήσεις στους γονείς του και αρχίζει να αντιμετωπίζει μόνο του τη δυσάρεστη κατάσταση. Δεν θέλετε άλλωστε ένα παιδί, που να είναι σίγουρο για τον εαυτό του; Μόνο αφού καλύψουμε ως γονείς την ανάγκη του παιδιού μας για ασφάλεια (ότι κι αν σημαίνει αυτό), θα έχουμε μεγαλώσει ένα παιδί ανεξάρτητο και γεμάτο αυτοπεποίθηση. Πιο απλά, μόνο όταν το παιδί αισθανθεί σιγουριά με εσάς, τους γονείς του, θα νιώσει σίγουρο για τον κόσμο και τον εαυτό του.

Μην αφήνετε το παιδάκι σας να κλαίει. Αγκαλιάστε το ζεστά. Αντισταθείτε στα «πρέπει» και τα «δεν πρέπει», με τα οποία μεγαλώσαμε. Απολαύστε το, δεν θα είναι για πολύ!

  • Φεβρουάριος, 23
  • 2582
  • Είμαι Γονιός
  • Περισσότερα

Αναζήτηση

Ετικέτες

άνευ όρων αγάπη αγκαλιά αγχος ανάγνωση ανακουφίζω ανεμπόδιστη ανάπτυξη αποχωρισμος ασφάλεια αυτοπεποίθηση γονείς γονιος διάβασμα διαζύγιο δυσλεξία ελεύθερος χρόνος ενσυναίσθηση επιθετικότητα επικοινωνία εφηβεία θάνατος θυμός κάλυψη βασικών συναισθηματικών αναγκών κλάμα μαθαινω μαθησιακές δυσκολίες μονογονέας μωρό νηπιαγωγείο νηπιο πένθος παιδί παιχνίδι πρωινό συμπεριφορά συναισθηματα συναισθηματική νοημοσύνη σχολείο τεχνολογία φροντίζω τον εαυτό μου φωνολογική επίγνωση φόβος χαμηλή αυτοεκτίμηση χαρούμενα παιδιά ψέμα όρια

Αρχειοθέτηση

  • Σεπτέμβριος 2017
  • Ιούνιος 2017
  • Φεβρουάριος 2016
  • Ιανουάριος 2016
  • Δεκέμβριος 2015
  • Νοέμβριος 2015
  • Οκτώβριος 2015
  • Σεπτέμβριος 2015
  • Ιούλιος 2015
  • Ιούνιος 2015
  • Μάιος 2015
  • Απρίλιος 2015
  • Μάρτιος 2015
  • Φεβρουάριος 2015
  • Ιανουάριος 2015
  • Δεκέμβριος 2014
  • Νοέμβριος 2014
  • Οκτώβριος 2014
  • Σεπτέμβριος 2014
  • Μάιος 2014
  • Μάρτιος 2014

Πρόσφατα

  • Εσείς αφήνετε το παιδάκι σας να κλάψει;
  • Πως θα μάθει το μωρό μου παίζοντας «ελεύθερο παιχνίδι»;
  • Ξεπερνώντας ένα τραυματικό τοκετό: «Γράμμα στην κόρη μου»
  • Πώς το παιδί μου θα έχει υγιείς σχέσεις, αφού εγώ δεν είμαι παντρεμένη;
  • Οι γονείς μου χώρισαν. Και τώρα τι; Ο μπαμπάς θα πεθάνει;

Έφη Φύσσα


Ψυχολόγος Αγίου Χριστοφόρου 9, Αγρίνιο τηλ. 6945506210, email info@fissaefi.gr

• Συμβουλευτική γονέων
• Ομάδες γονέων
• Ατομική ψυχοθεραπεία παιδιού και εφήβου
• Εικαστική Θεραπεία: Θεραπεία μέσω της ζωγραφικής και του παραμυθιού
• Παιγνιοθεραπεία
• Αξιολόγηση και Αποκατάσταση Μαθησιακών Δυσκολιών
• Αξιολόγηση και Αποκατάσταση Διαταραχής Ελλειματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας

Χρήσιμοι σύνδεσμοι


www.fissaeleni.gr

Πλοήγηση

  • Αρχική
  • Βιογραφικό
  • Υπηρεσίες
  • Συχνές Ερωτήσεις
  • Επικοινωνία
  • Προγράμματα για γονείς
  • Online Συμβουλευτική
  • Πολιτική προστασίας

Ημερολόγιο

Μάιος 2022
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
« Σεπ    
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031  

Copyright 2015 | Φύσσα Έφη | All Rights Reserved

Web Design niba&co