Φύσσα Έφη
  • Αρχική
  • Βιογραφικό
  • Υπηρεσίες
  • Online Συμβουλευτική
  • Προγράμματα για γονείς
    • Ομάδες γονέων / Σχολές γονέων
    • Προγράμματα ατομικής
      συμβουλευτικής γονέων
  • Συχνές Ερωτήσεις
  • Επικοινωνία

Συμβουλευτική Γονέων

  • Είμαι Γονιός
  • Μάθηση
    • Ανάγνωση
    • Μαθησιακές Δυσκολίες
    • Σχολείο
  • Παιχνίδι
  • Συμπεριφορά
    • Άγχος αποχωρισμού
    • Καθημερινές ανησυχίες
    • Κατανοώντας τη συμπεριφορά εξελεικτικά
    • Όρια και όχι μόνο
    • Παιδιά και Τεχνολογία
  • Συναισθηματική Νοημοσύνη
  • Τοκετός

Προγράμματα για γονείς


Ομάδες γονέων / Σχολές γονέων

Προγράμματα ατομικής συμβουλευτικής γονέων

Δημοφιλή

  • Πόσο σκληρές μπορούν να γίνουν οι μαμάδες μεταξύ τους;

    9270 views
  • Πώς θα προετοιμάσω το παιδί μου για την Α΄ Δημοτικού;

    8533 views
  • «Μαμά μου, μη φεύγεις!» Όταν τα παιδιά αναπτύσσουν άγχος αποχωρισμού (Μέρος 2ο)

    8333 views
  • Αντιμετωπίζοντας το θυμό σας για το θυμό του παιδιού σας

    6802 views
  • Γιατί τα παιδιά βγαίνουν από τα όρια;

    6638 views
  • Ξεπερνώντας ένα τραυματικό τοκετό: "Γράμμα στην κόρη μου"

    5453 views
  • Τι να προσέξω πριν από ένα ταξίδι χωρίς τα παιδιά μου;

    4904 views
  • Διαζύγιο και εφηβεία

    4328 views

Category: Συμπεριφορά

Κατανοώντας τη συμπεριφορά του παιδιού μου (0- 18 μηνών)

Έχω μια κόρη 5 μηνών. Δεν έχω κοιμηθεί ολόκληρο βράδυ εδώ και μήνες. Ξυπνάει κλαίγοντας καθ’όλη τη διάρκεια της νύχτας. Τι να κάνω;

Τα μωρά κλαίνε για να μας πουν ότι κάτι πάει στραβά, ότι κάτι τα ενοχλεί, ότι κάτι τους προκαλεί δυσφορία, ότι κάτι τους λείπει. Δεν κλαίνε σίγουρα για να μας ενοχλήσουν. Θα κλάψουν αν πεινάνε ή έχουν βραχεί, αν πονάνε ή έχουν πυρετό, αν είναι κουρασμένα ή βαριούνται, αν δεν μπορούν να ηρεμήσουν από μια μέρα με υπερένταση, αν τους λείπει η μαμά. Θα σταματήσουν να κλαίνε αν κάποιος καταφέρει να τους παρέχει την ανακούφιση που τόσο έχουν ανάγκη, εξαλείφοντας την αιτία της δυσφορίας ή αν εξαντληθούν. Υπάρχουν πολλά μωρά που κλαίνε λίγο και άλλα που κλαίνε πολύ και αυτό είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας με την οποία γεννιέται ένα παιδί.

Για να μπορέσουν οι γονείς ή εκείνος που έχει αναλάβει μέρος της φροντίδας του παιδιού να ανταποκριθούν στις ανάγκες του, χρειάζεται να γνωρίζουν,  τι μπορεί να κατανοήσει και τι μπορεί να καταφέρει ένα μωρό σε αυτή τη φάση. Είναι ανάγκη δηλαδή να μάθουν ποια είναι τα εφόδια τους παιδιού τους αυτή την περίοδο, σωματικά, γνωστικά, συναισθηματικά, κοινωνικά.

Κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών τα μωρά δεν μπορούν να ελέγξουν τις πράξεις τους, να κατανοήσουν τις αιτίες τους και τα αποτελέσματα αυτών.

> Ζουν στο εδώ και τώρα. Δεν μπορούν να θυμηθούν καλά γεγονότα που έγιναν στο παρελθόν, όμως μαθαίνουν γρήγορα τα πρόσωπα που τα τρέφουν, τα φροντίζουν, τους δίνουν την παρηγοριά που έχουν ανάγκη, τα πρόσωπα που καλύπτουν τις βασικές σωματικές και συναισθηματικές τους ανάγκες.

> Η μνήμη τους αναπτύσσεται γρήγορα. Έτσι στον 6ο με 8ο μήνα θυμούνται ανθρώπους και αντικείμενα που δεν είναι παρόντα.

> Αναπτύσσουν πολύ δυνατούς δεσμούς με τα πρόσωπα που τα φροντίζουν. Ιδιαίτερα ο δεσμός που αναπτύσσουν με τη μαμά, αν εκείνη είναι η κύρια πηγή φροντίδας, είναι τόσο ισχυρός που θεωρείται δεσμός ζωής αλλά και πρότυπο (το ίδιο ισχύει και όταν ο δεσμός με τη μαμά δεν αποδεικνύεται ισχυρός). Έτσι στον 6ο με 9ο μήνα όταν αυτά τα πρόσωπα ή το πρόσωπο είναι παρόντα και κοντά στο μωρό, ώστε να μπορεί να τα βλέπει, εκείνο αισθάνεται ασφαλές. Εκφράζει την ευχαρίστησή του όταν είναι κοντά του και τη δυσφορία του όταν αυτό το πρόσωπο λείπει ή αποχωρεί.

> Πολύ γρήγορα τα μωρά βάζουν στη ζωή τους τη μίμηση. Η μίμηση αποτελεί βασικό εργαλείο μάθησης για αυτά. Αλληλεπιδρώντας με τους άλλους κατά τη διάρκεια του φαγητού, του μπάνιου, της αλλαγής της πάνας, του παιχνιδιού, της βόλτας, της διαδικασίας του ύπνου μαθαίνουν να σκέφτονται, να μιλούν και να πράττουν.

> Μπορούν να αναγνωρίσουν το συναίσθημα αυτών που τα φροντίζουν αλλά και να αντιδράσουν σε αυτό. Αυτό σημαίνει ότι όταν εκείνοι είναι χαρούμενοι, τα μωρά είναι ήρεμα και χαλαρά, όταν όμως είναι εκνευρισμένοι ή αγχωμένοι τα μωρά είναι σε θέση να το αντιληφθούν και να αντιδράσουν σε αυτό ανάλογα.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς, όταν το μωρό τους κλαίει; Ο στόχος είναι να βρούμε θετικούς τρόπους να ανακουφίσουμε το μωρό μας:

> Ελέγχουμε τα προφανή. Φαγητό, νερό, πάνα, πονάκια, ζέστη, κρύο, πυρετός.

> Παρηγορήστε το στην αγκαλιά σας.  Μην φοβάστε ότι θα  το κακομάθετε! Δοκιμάστε να το κουνήσετε ελαφρά, να περπατήσετε μαζί του ακόμα και έξω από το σπίτι. Μια βόλτα στον καθαρό αέρα ηρεμεί τα μωρά. Δοκιμάστε να του τραγουδήσετε ή να του κάνετε μασάζ.

> Μην το τιμωρείτε φωνάζοντάς το. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να εντείνετε τη δυσφορία του και να γεμίσετε ενοχές για τις φωνές που μόλις βάλατε στο μωρό σας.

> Μην τραντάζετε το μωρό σας. Μπορεί να προκαλέσετε εγκεφαλική βλάβη, ακόμα και το θάνατό του.

> Δώστε προσοχή σε μοτίβα. Μερικά μωρά κλαίνε την ίδια ώρα περίπου κάθε μέρα, χωρίς προφανή λόγο. Παρατηρήστε τι συμβαίνει ή τι δεν συμβαίνει λίγο πριν την έναρξη του κλάματος και  θα μπορούσε να αποτελέσει την αιτία του. Κάντε ότι είναι δυνατό για να την αποφύγετε ή να την περιορίσετε. Κάντε αλλαγές στη ρουτίνα του μωρού ή κάντε μια βόλτα.

> Δώστε προσοχή στις ιδιαίτερες ανάγκες του παιδιού σας και σεβαστείτε τες. Κάποια μωρά έχουν ανάγκη να ηρεμήσουν και να κοιμηθούν σε σκοτεινά και ήσυχα μέρη, ενώ άλλα τα καταφέρνουν και μέσα στο πλήθος.

> Το στρες όλης της ημέρας «μαζεύεται» το βράδυ, λίγο πριν κοιμηθούν, όπως και στους ενήλικες. Σκεφτείτε με ποιους τρόπους προσπαθείτε εσείς να χαλαρώσετε και εφαρμόστε τους και στο μωρό σας. Ένα ζεστό μπάνιο, ένα ελαφρύ δείπνο, λίγη χαλαρή μουσική, λίγη κουβεντούλα και μια αγκαλιά με το σύντροφό σας εύκολα μπορούν να προσαρμοστούν και στη ρουτίνα του μωρού σας.

> Σεβαστείτε τις ρουτίνες του μωρού σας ή δημιουργήστε ρουτίνες. Για να αναπτύσσονται σωστά τα μωρά μας έχουν ανάγκη ιδιαίτερα τους πρώτους μήνες τις ζωής τους τις ρουτίνες τους. Έχουν ανάγκη δηλαδή να ξέρουν τι θα ακολουθήσει, να ξέρουν το πρόγραμμα της ημέρας τους. Σεβαστείτε αυτή τους την ανάγκη και εκείνα θα είναι ήρεμα και χαλαρά.

Θυμηθείτε ότι το μωρό σας καταλαβαίνει τα συναισθήματά σας και αντιδρά σύμφωνα με αυτά. Ποια ήταν η τελευταία φορά που περιμένατε το μωρό σας να κλάψει και τελικά έκλαψε; Έχετε αναρωτηθεί πως θα αντιδρούσε το μωρό σας, αν ανταποκρινόσασταν στο κλάμα του με λιγότερο άγχος; Αν πιστεύετε πως δεν είστε αγχωμένοι, παρατηρήστε τον εαυτό σας την επόμενη φορά που το μωρό σας θα κλάψει. Παρατηρήστε στο σώμα σας. Έχετε ταχυπαλμία, εφίδρωση; Παρατηρήστε τη σκέψη σας. Πάλι δεν θα κοιμηθώ απόψε! Πως θα περάσει και αυτό το βράδυ! Πόσο θα κρατήσει αυτό ακόμα; Τέτοιες σκέψεις επηρεάζουν τις αποφάσεις σας, άρα και τον τρόπο που αντιδράτε, τροφοδοτούν τα συναισθήματά σας και ανατροφοδοτούνται από αυτά. Μην ξεχνάτε ότι το μωρό σας μαθαίνει από εσάς. Όταν το παρηγορείτε του μαθαίνετε πώς να το κάνει μόνο του στο μέλλον. Αν αγχώνεστε ουσιαστικά του λέτε να αντιδρά με περισσότερο κλάμα. Ενώ αν είστε ήρεμοι, του μαθαίνετε με ποιους τρόπου μπορεί και μόνο του μελλοντικά να αντιμετωπίζει τη δυσφορία του, να την εκφράζει, να αναζητά παρηγοριά σε ανθρώπους που αγαπά, να ακούει μουσική, να διαβάζει, να χαλαρώνει κάνοντας μπάνιο… Μην αφήνετε το μωρό σας να κλαίει μόνο του. Πάρτε το αγκαλιά και περπατήστε. Δεν πειράζει να κλαις. Εγώ θα είμαι εδώ, όσο χρειαστεί. Θα σε έχω αγκαλιά μέχρι να είσαι καλύτερα. Μπορείς να κλάψεις στην αγκαλιά μου, όσο το έχεις ανάγκη.

  • Φεβρουάριος, 23
  • 2915
  • Κατανοώντας τη συμπεριφορά εξελεικτικά, Όρια και όχι μόνο, Συμπεριφορά, Συναισθηματική Νοημοσύνη
  • Περισσότερα

«Μαμά μου, μη φεύγεις!» Όταν τα παιδιά αναπτύσσουν άγχος αποχωρισμού (Μέρος 2ο)

Το μωράκι σας κλαίει ή δυσφορεί έντονα κάθε φορά που φεύγετε ή σας αποχωρίζεται; Μήπως είναι 8 έως 24 μηνών; Αν ναι, τότε αυτό που του συμβαίνει είναι ότι βιώνει άγχος αποχωρισμού. Κάθε φορά που απομακρύνεστε αγχώνεται και το εκφράζει με κλάμα. Άγχος σε τόσο μικρή ηλικία; Μην ανησυχείτε! Το άγχος αυτό εντάσσεται στα πλαίσια της φυσιολογικής του ανάπτυξης. Πρόκειται δηλαδή για ένα άγχος φυσιολογικό και αναμενόμενο για τα παιδιά της ηλικίας του (δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν δίνουμε την πρέπουσα σημασία).

Το άγχος αποχωρισμού μπορεί να παραταθεί;

Αν και από μόνο του το άγχος αποχωρισμού δεν αποτελεί διαταραχή, όταν εντάσσεται στα πλαίσια της φυσιολογικής ανάπτυξης του παιδιού, αν το άγχος αυτό συνεχίζεται και μετά τα δύο του έτη, τότε μπορεί να γίνει διαταραχή. «Φυσιολογικό» θεωρείται το άγχος αποχωρισμού όταν υπάρχει μέχρι τους 24 μήνες ζωής του παιδιού. Όταν το άγχος ξεπεράσει αυτό το ηλικιακό όριο θα πρέπει να αρχίσει να μας προβληματίζει. Μέχρι αυτή την ηλικία το παιδί πρέπει να έχει καταλάβει ότι οι γονείς του θα ξαναγυρίσουν στο σπίτι, όταν εκείνοι φεύγουν από αυτό. Αυτή η συνειδητοποίηση μειώνει δραστικά το άγχος. Αν το παιδί δεν έχει κατανοήσει πως το ότι φεύγουν οι γονείς του από το σπίτι δεν σημαίνει πως δεν θα ξαναγυρίσουν, ενώ είναι πάνω από 24 μηνών, αν δηλαδή συνεχίσει να βιώνει έντονο άγχος, τότε πρέπει άμεσα να αναζητήσουμε τις αιτίες που μπλοκάρουν αυτή την κατανόηση ή αλλιώς τις αιτίες που τροφοδοτούν και παρατείνουν το άγχος του παιδιού. Ζητήστε βοήθεια από κάποιο ειδικό, ψυχολόγο ή παιδοψυχίατρο.

Το άγχος αποχωρισμού μπορεί να ξαναέρθει κάποια στιγμή στη ζωή του παιδιού;

Είναι πολύ πιθανό σε περιόδους έντονου άγχους το παιδί σας να ξαναβιώσει άγχος αποχωρισμού. Είναι πολύ πιθανό δηλαδή ξανά κατά τη διάρκεια της ζωής του παιδιού σας και ενώ είναι 5 ή 7 ή 10 ετών να αρχίσει να φοβάται ότι θα σας χάσει ή να μην θέλει να σας αποχωριστεί. Πότε μπορεί να συμβεί αυτό; Τα παιδιά βιώνουν έντονο άγχος, όταν έρχονται αντιμέτωπα με καταστάσεις μη οικείες σε αυτά (νέες, άρα και άγνωστες, το άγνωστο μπορεί να προκαλέσει φόβο) και ειδικά, όταν τα αναγκάζουν να τις αντιμετωπίζουν μακριά από τους γονείς τους. Για παράδειγμα, ένα παιδί σε οποιαδήποτε ηλικία θα βίωνε έντονο άγχος, αν αναγκαζόταν για λόγους υγείας να εισαχθεί σε νοσοκομείο. Η ασθένεια, ο πόνος και ο ίδιος ο χώρος οδηγούν το παιδί στο να έχει μεγάλη ανάγκη για παρηγοριά, άρα στο να έχει περισσότερη ανάγκη τους γονείς του. Γι’αυτό ακριβώς το λόγο, είναι ανάγκη να είστε παρόντες κατά τη διάρκεια ιατρικών εξετάσεων ή άλλων διαδικασιών, που λαμβάνουν χώρα σε ένα νοσοκομείο, όσο πιο πολύ μπορείτε. Η παρουσία σας και μόνο μπορεί να μειώσει τον πόνο του παιδιού σας, γιατί πολύ απλά η παρουσία σας θα μειώσει το άγχος του.

Αν παρατηρήσετε στο παιδί σας σε περιόδους άγχους:

> Έντονη δυσφορία, όταν σας αποχωρίζεται.

> Εφιάλτες

> Άρνηση να πάει στο σχολείο ή σε άλλες δραστηριότητες, που απαιτούν τον αποχωρισμό.

> Άρνηση να πάει για ύπνο χωρίς εσάς (αν δηλαδή πηγαίνει για ύπνο μόνο στο κρεβάτι σας).

> Παράπονα για σωματικά συμπτώματα.

> Μεγάλη ανησυχία από τη μεριά του παιδιού σας ότι μπορεί να σας συμβεί κάτι.

Τότε είναι πολύ πιθανό να βιώνει άγχος αποχωρισμού λόγω κάποιου παράγοντα στο περιβάλλον του. Αυτός ο παράγοντας θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε. Ένας πρόσφατος χωρισμός στην οικογένεια ή ένας επερχόμενος χωρισμός, ένας θάνατος συγγενικού προσώπου, μία ασθένεια στην οικογένεια ή φιλικού προσώπου, ο ερχομός ενός νέου μέλους στην οικογένεια, η μετάβαση του παιδιού από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο ή σε οποιαδήποτε επόμενη τάξη κ.α, μπορούν να γεμίσουν το παιδάκι σας με έντονο άγχος, με άγχος που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Το άγχος αυτό, όταν κατακλύσει το παιδί, θα φέρει μαζί του το άγχος αποχωρισμού, την έγνοια του παιδιού για την ασφάλεια των γονιών του (είναι η μαμά μου κοντά, θα γυρίσει ο μπαμπάς στο σπίτι, τι θα γίνει αν πάθει κάτι η μαμά), που ισοδυναμεί με την έγνοια για τη δική του ασφάλεια.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;

Όποια κι αν είναι η πηγή του άγχους του παιδιού σας, όποια ηλικία και να έχει, είναι ανάγκη να ψάξετε να την βρείτε με ή χωρίς το παιδί σας (εξαρτάται από την ηλικία). Σκεφτείτε τι άλλαξε πρόσφατα στη ζωή του παιδιού σας (καθημερινότητα, πρόσωπα, η δική σας διάθεση). Συνήθως εκεί βρίσκεται η αιτία του άγχους. Οποιαδήποτε αλλαγή στη ζωή ενός ανθρώπου μπορεί να φέρει άγχος είτε πρόκειται για θετική είτε πρόκειται για αρνητική αλλαγή. Ακόμη περισσότερο, όταν η αλλαγή αφορά τη ζωή ενός παιδιού.

Τα παιδιά εξαρτώνται απόλυτα από τους γονείς τους ιδιαίτερα αν μιλάμε για μικρές ηλικίες. Δεν είναι ούτε γνωστικά ούτε συναισθηματικά τόσο ώριμα όσο εμείς για να μπορέσουν να διαχειριστούν μόνα τα συναισθήματά τους. Πολύ απλά, δεν ξέρουν τον τρόπο. Με το να εκφράζουν το άγχος τους μας εκφράζουν μια βαθιά τους ανάγκη. Μαμά, μπαμπά βοηθήστε με! Η ανάγκη αυτή πρέπει να καλυφθεί, για να μειωθεί και να εξαλειφθεί το άγχος του παιδιού. Είναι λοιπόν στα δικά σας χέρια η ανακούφισή του. Το άγχος είναι ανάγκη να εκφραστεί, να γίνει κατανοητό από εσάς, να επεξεργαστεί, άρα να γίνει κατανοητό και από το παιδί. Το άγχος μπορεί να εκφραστεί με λόγια, με παιχνίδι, παραμύθια ή ζωγραφιές, κουκλοθέατρο ή θέατρο. Παίξτε με το παιδί «την οικογένεια», ακούστε το πολύ, παρατηρήστε το περισσότερο, να παρεμβαίνετε λιγότερο. Με άλλα λόγια ακούστε προσεκτικά τι σας λέει και τι σας δείχνει το παιδί με την επιλογή των λέξεων, εκφράσεων, πράξεων στο παιχνίδι του. Δείξτε κατανόηση, ενσυναίσθηση. Δείξτε με τα λόγια και τις πράξεις σας ότι κατανοείτε τα συναισθήματα και τις σκέψεις του παιδιού σας. Να είστε όμως αυθεντικοί. Δείτε τη δική του πλευρά. Δείτε αυτό που βιώνει το παιδί με τα δικά του μάτια και όχι τα δικά σας. Μην ερμηνεύετε τα λόγια του. Κατανοήστε τα.

Είναι ανάγκη να είστε στοργικοί, ενθαρρυντικοί, ανοιχτοί σε συζητήσεις, με κεραίες έτοιμες να πιάσουν οποιαδήποτε συναισθηματική αλλαγή του παιδιού σας. Να είστε έτοιμοι και διαθέσιμοι να καλύψετε οποιαδήποτε συναισθηματική ανάγκη του παιδιού σας. Ο φόβος του ότι θα σας χάσει θα φύγει μόνο, όταν αισθανθεί σιγουριά μαζί σας, μόνο όταν καταφέρετε να του παρέχετε συναισθηματική ασφάλεια.

Αν παρ’όλες τις προσπάθειές σας το πρόβλημα συνεχιστεί ή ενταθεί αναζητήστε άμεσα βοήθεια από ειδικό, ψυχολόγο ή παιδοψυχίατρο.

  • Ιανουάριος, 31
  • 8333
  • Άγχος αποχωρισμού, Είμαι Γονιός, Συμπεριφορά
  • Περισσότερα

Γονείς, τέρμα πια το χάος το πρωί!

Ηρεμία, χαλάρωση, χαμόγελο. Τρεις λέξεις που σίγουρα δεν χαρακτηρίζουν τα πρωινά των περισσότερων γονιών που προσπαθούν να ετοιμάσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται τα νευριασμένα ή κοιμισμένα ακόμα παιδιά τους πριν έρθει το σχολικό και αρχίσει να κορνάρει γιατί και πάλι έχετε αργήσει. Τι να κάνετε; Δεν υπάρχει λόγος για εκνευρισμό, μόνο για λίγη ομαδική δουλειά.

Σκεφτείτε τι μπορείτε να κάνετε από το προηγούμενο βράδυ ώστε να διαθέσετε χρόνο το πρωί για ένα ήρεμο ξύπνημα δίχως τρέξιμο.Αν παίρνει κολατσιό για το σχολείο, μήπως να του δίνετε κάτι που μπορεί να προετοιμάζεται από το προηγούμενο βράδυ; Είναι προτιμότερο από το να τρέχετε νυσταγμένη το επόμενο πρωί.

Μοιράστε αρμοδιότητες. Η ευθύνη για την προετοιμασία της τσάντας δεν είναι πια δική σας αλλά του παιδιού σας. Χρειάζεται να ξέρει πως αυτή είναι η τελευταία δουλειά που πρέπει να κάνει πριν πέσει για ύπνο μαζί με την επιλογή ρούχων που θα κάνετε «μαζί». Τι σημαίνει το «μαζί»; Επιλέξτε πρώτα εσείς δύο ή τρια σετ ρούχων, παρουσιάστε τα και δώστε του την ελευθερία της επιλογής. Η αίσθηση ότι έχει αποφασίσει μόνο του έχει πολλαπλά οφέλη για εκείνο και για εσάς. Με αυτό τον τρόπο, γλιτώνετε άλλη μια δουλειά που είχατε για την επομένη, αλλά και πιθανή γκρίνια για «λανθασμένη» επιλογή ρούχων. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από ένα θυμωμένο παιδί που προσπαθεί να σας πείσει με τις φωνές και τα κλάματά του να φορέσει κάτι που είναι στα άπλυτα…

Η ώρα του βραδινού ύπνου χρειάζεται να γίνει κανόνας οικογενειακός. Τέρμα πια τα ξενύχτια! Αποφασίστε πότε χρειάζεται να πηγαίνουν  τα παιδιά σας για ύπνο, ανακοινώστε το και εφαρμόστε το. Θα σας μένει προσωπικός χρόνος για χαλάρωση το βράδυ δίχως τα παιδιά και εκείνα θα ξυπνούν με μεγαλύτερη ευκολία το πρωί. Μην ξεχνάτε! Η νύστα φέρνει εκνευρισμό!

Βάλτε το ξυπνητήρι σας 10 λεπτά νωρίτερα μέχρι να μπορέσετε να εφαρμόσετε με επιτυχία την καινούργια πρωινή σας ρουτίνα. Παρατηρήστε τη και αλλάξτε πράγματα που δεν πήγαν καλά, αφού πρώτα τους δώσετε χρόνο. Αφού η ρουτίνα γίνει παιχνιδάκι για σας και όλα κυλάνε ρολόι μπορείτε να αλλάξετε το ξυπνητήρι να χτυπάει 10 λεπτά αργότερα.

Με τις παραπάνω αλλαγές θα έχετε επιτέλους χρόνο για πρωινό γύρω από το οικογενειακό τραπέζι. Έτσι έχετε κερδίσει ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά σας αλλά και την ηρεμία της οικογένειά σας. Μήπως είναι ώρα να χαμογελάσετε;

 

  • Ιανουάριος, 29
  • 1574
  • Καθημερινές ανησυχίες, Συμπεριφορά
  • Περισσότερα

Πρόγραμμα; Βάλτε το στο πρόγραμμα!

Σχολείο, φροντιστήριο αγγλικών, χορός, ποδόσφαιρο, μουσική και πολλή μελέτη για το σπίτι ήδη έχουν ξεκινήσει… Ένα, δύο, τρία παιδιά ίσως και παραπάνω προσπαθούν να μελετήσουν κάπου μεταξύ σχολείου, εξωσχολικών δραστηριοτήτων, τηλεόρασης και παιχνιδιού, ενώ παράλληλα έχουν ανάγκη να φάνε, να κάνουν μπάνιο και να κοιμηθούν ή να ξεκουραστούν. Κι εσείς; Κι εσείς ακόμα λίγο μπερδεμένοι για το πώς θα φέρετε την ισορροπία ξανά στο σπίτι σας ώστε να έχετε από τη μια παιδιά χαρούμενα και από την άλλη παιδιά που θέλουν να μάθουν και μαθαίνουν.

Ναι, είναι μια μεταβατική περίοδος. Η μετάβαση από το καλοκαίρι, την ξεγνοιασιά και τη χαρά στο βροχερό φθινόπωρο που το σχολείο και άλλα πολλά ανοίγουν είναι δύσκολη. Δεν είναι όμως φυσιολογική η εικόνα μιας οικογένειας να βρίσκεται σε πόλεμο, γονείς και παιδιά να τσακώνονται για το διάβασμα, για το πότε θα δουν τηλεόραση ή θα παίξουν, να τρέχετε αγχωμένοι από δραστηριότητα σε δραστηριότητα ή να έχετε ήδη κουραστεί από το πολύωρο διάβασμα με το παιδί σας κάθε απόγευμα. Όλα αυτά φέρνουν στο σπίτι συναισθήματα άσχημα, θυμό, άγχος, λύπη και μαζί άσχημες συμπεριφορές. Μιλάτε ο ένας στον άλλο απαράδεκτα, φωνάζετε, επιτίθεστε. Σταματήστε!

Είναι ώρα να βάλετε πρόγραμμα! Είναι ώρα να οργανώσετε την καθημερινότητα της οικογένειάς σας με τέτοιο τρόπο ώστε να λειτουργεί καλά.  Έχετε δηλαδή στόχο να ξαναφέρετε την ηρεμία στο σπίτι σας και όλα να κυλούν ρολόι. Έχετε στόχο να οργανώσετε την οικογένειά σας και έμεσα να μάθετε στα παιδιά σας να οργανώνουν μόνα τους τη συμπεριφορά και τη σκέψη τους. Καθίστε μαζί με τον/την σύντροφό σας αλλά και μόνοι, σκεφτείτε, συζητήστε τι πηγαίνει στραβά, για ποιο λόγο και τι μπορείτε να κάνετε γι’αυτό. Σκοπός της συζήτησης είναι τελικά να θέσετε νέους οικογενειακούς κανόνες, κανόνες για τη λειτουργία του σπιτιού που θα αφορούν όλους όσους μένουν στο σπίτι. Αποφασίστε λοιπόν ποιο θα είναι σε γενικές γραμμές το πρόγραμμα των μελών της οικογένειας τις καθημερινές και τα σαββατοκύριακα. Πότε τρώμε και πού, πότε διαβάζουμε και πώς, πότε είναι ώρα για παιχνίδι και τηλεόραση, ποια είναι η νυχτερινή ρουτίνα και πότε πέφτουμε για ύπνο, το πρόγραμμα αλλάζει το σαββατοκύριακο;

Να τι ιδανικά θα ήταν καλύτερο να ισχύει για τη λειτουργία της οικογένειας:

Το πρωί σηκωνόμαστε και τρώμε πρωινό, ενώ τα μεγαλύτερα παιδιά βοηθούν τους γονείς για την προετοιμασία του. Ο καθένας μαζεύει το πιάτο του και το πηγαίνει στο νεροχύτη.

> Το μεσημέρι τρώμε στην κουζίνα, ενώ πριν έχουμε όλοι βοηθήσει στο στρώσιμο του τραπεζιού και μετά στο ξεστρώσιμό του.

> Ακολουθεί διάβασμα, ξεκούραση στο υπνοδωμάτιο ή κάποια εξωσχολική δραστηριότητα ανάλογα με την ηλικία, τις συνήθειες ή το πρόγραμμα του παιδιού που δεν ελέγχεται από εσάς.

> Κάθε παιδί πρέπει να διαβάζει σε ορισμένο από εσάς χώρο, ήσυχο και εξοπλισμένο με ότι χρειάζεται για να μπορεί να μελετήσει και να γράψει.

> Αφήστε το παιδί σας να διαβάσει μόνο του. Εξηγήστε του ότι μπορεί να σας ρωτά τυχόν απορίες του. Μην επεμβαίνετε χωρίς να σας το ζητήσει. Να είστε όμως σε επαφή με το διάβασμά του. Αν το παιδί σας είναι στην Α’ Δημοτικού είναι αλήθεια πως σας έχει ανάγκη. Έχει ανάγκη την καθοδήγησή σας αλλά και τη δική σας ενθάρρυνση για να συνεχίσει. Ρωτήστε τη δασκάλα του για το πώς είναι καλύτερο να το βοηθάτε στο σπίτι. Είναι προτιμότερη μία απλή ερώτηση από το να κάνετε τα λάθη που κάνουν οι περισσότεροι γονείς σε αυτή τη φάση θέλοντας να είναι τέλεια προετοιμασμένα.

> Αν το παιδί σας είναι μεγαλύτερο αλλά έχετε συνηθίσει να διαβάζετε μαζί, αυτή είναι μια καλή περίοδος για να αλλάξετε ρουτίνα. Τα παιδιά μας έχουν ανάγκη αρχικά για να μάθουν πώς να διαβάζουν. Σε μεγάλες τάξεις αυτό το έχουν καταφέρει κι αν δεν το βλέπετε, μάλλον είστε πολύ κοντά του. Αρχίστε να παίρνετε απόσταση και θα το καταλάβετε. Εξηγήστε στο παιδί σας ότι από εδώ και πέρα θα διαβάζει μόνο του και ότι θα είστε στο σπίτι αν κάπου δυσκολευτεί. Αν αυτή σας φαίνετε μεγάλη αλλαγή για εσάς ή το παιδί σας, δοκιμάστε να γυρίζετε στο δωμάτιο κάθε φορά που τελειώνει κάτι (μία άσκηση, μία σελίδα, ένα κείμενο) και σταδιακά να αυξάνετε το χρόνο που θα μένει μόνο στο γραφείο του διαβάζοντας.

> Απαγορεύεται η τηλεόραση και το παιχνίδι αν δεν ολοκληρωθεί η μελέτη. Βλέπουμε τηλεόραση και παίζουμε μόνο εφόσον έχουμε τελειώσει τα διαβάσματά μας και η ώρα είναι κατάλληλη. Αυτό σημαίνει πως μπορεί να δει τηλεόραση μόνο αν δεν είναι ώρα για φαγητό, μπάνιο ή ύπνο. Δεν βλέπουμε τηλεόραση ανάμεσα στο διάβασμα επειδή τότε έχει την αγαπημένη μας εκπομπή. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν αυτό το προνόμιο το έχει κερδίσει από την προηγούμενη ημέρα που ήταν άψογο σε σχέση με το διάβασμα αλλά και αν δεν έχετε διαπιστώσει πως η διακοπή αυτή διαταράσει το διάβασμά του.

> Αποφασίστε την ώρα που θέλετε να πηγαίνουν τα παιδιά σας για ύπνο, φτιάξτε μια ρουτίνα ύπνου και ακολουθήστε την. Τα παιδιά όταν ξέρουν πότε και με ποιο τρόπο θα πάνε για ύπνο, αρχίζουν σταδιακά να ηρεμούν και έτσι γίνεται ομαλότερη η μετάβαση στον ύπνο.

> Τα σαββατοκύριακα είναι ανάγκη τα παιδιά αλλά και εσείς να βγαίνετε από το καθημερινό πρόγραμμα, να περνάτε χρόνο μαζί διασκεδάζοντας, παίζοντας, βολτάροντας. Δώστε χρόνο στην ξεγνοιασιά, τον αυθορμητισμό και τη χαρά. Μην μένετε κλεισμένοι στο σπίτι βλέποντας απλά τηλεόραση. Γεμίστε τις μπαταρίες σας με πιο δημιουργικό τρόπο.

Να είστε σίγουροι, αποφασιστικοί και σταθεροί με το πρόγραμμα. Κάποιες φορές είναι ανάγκη να είστε ευέλικτοι με αυτό, πάντα έχοντας στο μυαλό σας τι είναι καλό για την οικογένειά σας (οδηγό θα έχετε το συναίσθημά σας «είμαι ευτυχισμένος/η με αυτό, είμαι χαρούμενος/η με αυτό;». Ο στόχος μας δεν είναι η οικογένεια να δουλεύει σαν μηχανή που δεν κάνει λάθη ούτε χαλάει, αλλά να λειτουργει όσο το δυνατό πιο καλά, χωρίς συνεχείς φωνές και τσακωμούς, θυμό και άγχος αλλά με αγάπη, αποδοχή, προσοχή, φροντίδα.

 

 

  • Νοέμβριος, 15
  • 1480
  • Καθημερινές ανησυχίες, Συμπεριφορά
  • Περισσότερα

«Μαμά μου, μη φεύγεις!» Όταν τα παιδιά αναπτύσσουν άγχος αποχωρισμού.

Για ένα βρέφος ή για ένα νήπιο (8 έως 24 μηνών), το άγχος αποχωρισμού βρίσκεται στα πλαίσια της φυσιολογικής του ανάπτυξης. Το παιδί σας σε αυτή τη φάση αναπτύσσει άγχος, όταν απομακρύνεται από την/τον τροφό του (κυρίως από τη μαμά/ από τους ανθρώπους που το φροντίζουν). Το άγχος του γίνεται πιο έντονο, όταν η απομάκρυνσή του από τη μαμά ή τον μπαμπά γίνεται εκτός σπιτιού. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Πριν τους 8 μήνες της ηλικίας του ένα βρέφος γνωρίζει πολύ λίγα για τον κόσμο. Δεν ξέρει τι θεωρείται κανονικό, συνηθισμένο ή επικίνδυνο. Μετά τους 8 μήνες έχει έρθει πια ο καιρός που ξέρει τι να περιμένει από τους ανθρώπους τόσο καλά, που η γνώση αυτή μπορεί να του δημιουργήσει τον πρώτο του μεγάλο φόβο, «αν με πάρει κάποιος από τη μαμά και τον μπαμπά, δεν θα υπάρχω».

Λίγο πριν ή λίγο μετά τους 8 μήνες, ανάλογα με το ρυθμό ανάπτυξης του παιδιού σας, έρχεται η συνειδητοποίηση από τη μεριά του, ότι δεν αποτελεί μέρος του σώματος της μαμάς του. Το βρέφος καταλαβαίνει για πρώτη φορά, ότι είναι αυτόνομο, ότι έχει δικό του σώμα, ανεξάρτητο από της μαμάς. Αυτή η κατανόηση γεννά αμέσως μια νέα, ότι εφόσον είμαι ανεξάρτητος/η από τη μαμά μου, αυτό σημαίνει πως υπάρχει περίπτωση η μαμά μου να φύγει κι αν φύγει να μην την ξαναδώ. Αυτή η συνειδητοποίηση γεννά στο παιδί έντονο άγχος, το άγχος αποχωρισμού.

Παράλληλα την ίδια περίοδο, το παιδί σας έχει πια καταλάβει βασικά πράγματα για τη ζωή του. Ποιος είναι αυτός που του δίνει την τροφή, ποιος είναι αυτός που το αλλάζει και το κάνει μπάνιο, ποιος είναι αυτός που το κοιμίζει, ποιος είναι αυτός που το ηρεμεί ή του κάνει παιχνίδια ή του τραγουδάει. Έχει καταλάβει δηλαδή ποιος είναι αυτός που σταθερά και με συνέπεια το φροντίζει, το μεγαλώνει. Πριν από αυτή τη συνειδητοποίηση, μπορούσε να πηγαίνει από αγκαλιά σε αγκαλιά χωρίς δισταγμό. Χαμογελούσε σε όλους, τέντωνε τα χέρια στους περισσότερους. Απομακρυνόταν από το σπίτι και τους γονείς του, χωρίς να αλλάξει η διάθεσή του. Μετά τους 8 μήνες όμως, τα πράγματα αλλάζουν, γιατί το παιδί ξέρει πολύ καλά ποιοι είναι οι άνθρωποι που το φροντίζουν και μόνο αυτούς εμπιστεύεται γιατί μόνο αυτοί γνωρίζει ότι θα το φροντίζουν σταθερά. Συνειδητοποιεί ότι μόνο αυτοί είναι που μπορούν να του δώσουν την ασφάλεια που χρειάζεται για να συνεχίσει να ζει. Τους άλλους δεν τους ξέρει, άρα δεν μπορεί να τους εμπιστευτεί.

Όταν λοιπόν η μαμά απομακρύνεται από το οπτικό του πεδίο ή φεύγει από το σπίτι ή το παίρνει κάποιος άγνωστος αγκαλιά, κάνει την εμφάνισή του το άγχος αποχωρισμού και με έντονη δυσφορία αλλά και γοερό κλάμα το παιδί εκφράζει την ανησυχία του, ότι η μαμά δεν θα ξαναγυρίσει κι εκείνο ποιος θα το φροντίζει, έτσι ώστε να συνεχίσει να ζει; Η θέα και μόνο ανθρώπων που δεν γνωρίζει ή δεν γνωρίζει αρκετά καλά είναι ικανή να του θυμίσει αυτή την ανησυχία με αποτέλεσμα να κλαίει και να μην θέλει να φύγει από την αγκαλιά της μαμάς ή του μπαμπά.

Το άγχος αποχωρισμού αρχίζει να μειώνεται, όταν το παιδί καταλάβει πως η μαμά ξαναγυρνά τελικά στο σπίτι. Αυτή η κατανόηση δεν θα έρθει με δύο ή τρεις φορές που θα ξαναγυρίσετε σπίτι από τη δουλειά σας. Θα χρειαστεί υπομονή από τη μεριά σας, γιατί συνήθως το άγχος αποχωρισμού, όταν εκδηλώνεται στα πλαίσια της φυσιολογικής ανάπτυξης, σταματά λίγο μετά τους 24 μήνες της ζωής του παιδιού σας.

Αναρωτιέστε με ποιο τρόπο θα ξεπεράσουν πιο εύκολα το άγχος αυτό τα παιδιά σας; Αυτό που πρέπει να έχετε πάντα στο μυαλό σας είναι, πως είναι ανάγκη να προσφέρετε στα παιδιά σας ένα ασφαλές σπιτικό, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Είναι ανάγκη από τη μια τα παιδιά να μεγαλώνουν σε ένα ασφαλές σπίτι και από την άλλη να τα μεγαλώνουν δύο γονείς που είναι ικανοί να τους προσφέρουν και συναισθηματική ασφάλεια. Δύο γονείς που μπορούν να προσφέρουν σταθερό περιβάλλον. Η σταθερότητα στο περιβάλλον κερδίζεται όταν τα πρόσωπα είναι σταθερά, όταν η φροντίδα είναι σταθερή, όταν ο τρόπος που φροντίζεις  είναι σταθερός. Τότε είναι που τα παιδιά ξέρουν τι να περιμένουν από το περιβάλλον τους, από τους γονείς τους. Τότε είναι που συνειδητοποιούν ότι αυτό μπορούν να το έχουν πάντα, γιατί οι γονείς τους αυτό τους έχουν δείξει. Άρα δεν έχουν λόγο να αγχώνονται.

Τι άλλο μπορείτε να κάνετε για τα παιδιά σας; Να τα βοηθήσετε να εμπιστευτούν και άλλους ανθρώπους πέρα από εσάς. Επιλέξτε ανθρώπους που και εσείς εμπιστεύεστε. Επιλέξτε δηλαδή ανθρώπους, που γνωρίζετε πως η συμπεριφορά τους είναι τέτοια, που και εκείνοι μπορούν να προσφέρουν την ασφάλεια, που τόσο έχει ανάγκη το παιδί σας. Εισάγετέ τους στο περιβάλλον σας και δώστε χρόνο στο παιδί σας να τους εμπιστευτεί κι εκείνο. Πότε θα τους εμπιστευτεί; Όταν καταλάβει ότι κι εκείνοι είναι τόσο σταθεροί στη φροντίδα και στις αντιδράσεις τους όσο εσείς. Όταν δηλαδή καταλάβει, ότι θα το ταίσουν κοιτάζοντας το στα μάτια και χαμογελώντας του, όπως ακριβώς κάνετε κι εσείς, ότι θα του κάνουν αγκαλιές, όπως ακριβώς τις κάνετε κι εσείς, ότι θα το αλλάζουν με φροντίδα και λόγια καθησυχαστικά, όταν δυσφορεί, όπως ακριβώς κάνετε κι εσείς.

Μην αγχώνεστε μπροστά στο άγχος αποχωρισμού που βιώνει το παιδί σας. Αυτό είναι ένα μεταβατικό στάδιο, κατά το οποίο είστε ως γονείς υπεύθυνοι να δείξετε στο παιδί σας, ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβάται, ότι δεν θα σας ξαναδεί. Παρέχοντάς του ένα σταθερό περιβάλλον,  ένα σταθερό τρόπο για να μεγαλώνει αλλά και συχνή επαφή με ανθρώπους που εμπιστεύεστε τόσο εσείς όσο και εκείνο,  το παιδάκι σας θα μεγαλώσει σε ένα ασφαλές περιβάλλον, σε ένα περιβάλλον που θα του λέει: «Μη φοβάσαι, εγώ θα είμαι πάντα εδώ».

Μαμά μου, μη φεύγεις (μέρος 2ο)…

  • Μάιος, 16
  • 2922
  • Άγχος αποχωρισμού, Είμαι Γονιός, Συμπεριφορά
  • Περισσότερα
Σελίδα 4 από 4«1234

Αναζήτηση

Ετικέτες

άνευ όρων αγάπη αγκαλιά αγχος ανάγνωση ανακουφίζω ανεμπόδιστη ανάπτυξη αποχωρισμος ασφάλεια αυτοπεποίθηση γονείς γονιος διάβασμα διαζύγιο δυσλεξία ελεύθερος χρόνος ενσυναίσθηση επιθετικότητα επικοινωνία εφηβεία θάνατος θυμός κάλυψη βασικών συναισθηματικών αναγκών κλάμα μαθαινω μαθησιακές δυσκολίες μονογονέας μωρό νηπιαγωγείο νηπιο πένθος παιδί παιχνίδι πρωινό συμπεριφορά συναισθηματα συναισθηματική νοημοσύνη σχολείο τεχνολογία φροντίζω τον εαυτό μου φωνολογική επίγνωση φόβος χαμηλή αυτοεκτίμηση χαρούμενα παιδιά ψέμα όρια

Αρχειοθέτηση

  • Σεπτέμβριος 2017
  • Ιούνιος 2017
  • Φεβρουάριος 2016
  • Ιανουάριος 2016
  • Δεκέμβριος 2015
  • Νοέμβριος 2015
  • Οκτώβριος 2015
  • Σεπτέμβριος 2015
  • Ιούλιος 2015
  • Ιούνιος 2015
  • Μάιος 2015
  • Απρίλιος 2015
  • Μάρτιος 2015
  • Φεβρουάριος 2015
  • Ιανουάριος 2015
  • Δεκέμβριος 2014
  • Νοέμβριος 2014
  • Οκτώβριος 2014
  • Σεπτέμβριος 2014
  • Μάιος 2014
  • Μάρτιος 2014

Πρόσφατα

  • Εσείς αφήνετε το παιδάκι σας να κλάψει;
  • Πως θα μάθει το μωρό μου παίζοντας «ελεύθερο παιχνίδι»;
  • Ξεπερνώντας ένα τραυματικό τοκετό: «Γράμμα στην κόρη μου»
  • Πώς το παιδί μου θα έχει υγιείς σχέσεις, αφού εγώ δεν είμαι παντρεμένη;
  • Οι γονείς μου χώρισαν. Και τώρα τι; Ο μπαμπάς θα πεθάνει;

Έφη Φύσσα


Ψυχολόγος Αγίου Χριστοφόρου 9, Αγρίνιο τηλ. 6945506210, email info@fissaefi.gr

• Συμβουλευτική γονέων
• Ομάδες γονέων
• Ατομική ψυχοθεραπεία παιδιού και εφήβου
• Εικαστική Θεραπεία: Θεραπεία μέσω της ζωγραφικής και του παραμυθιού
• Παιγνιοθεραπεία
• Αξιολόγηση και Αποκατάσταση Μαθησιακών Δυσκολιών
• Αξιολόγηση και Αποκατάσταση Διαταραχής Ελλειματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας

Χρήσιμοι σύνδεσμοι


www.fissaeleni.gr

Πλοήγηση

  • Αρχική
  • Βιογραφικό
  • Υπηρεσίες
  • Συχνές Ερωτήσεις
  • Επικοινωνία
  • Προγράμματα για γονείς
  • Online Συμβουλευτική
  • Πολιτική προστασίας

Ημερολόγιο

Ιούλιος 2022
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
« Σεπ    
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Copyright 2015 | Φύσσα Έφη | All Rights Reserved

Web Design niba&co