Φύσσα Έφη
  • Αρχική
  • Βιογραφικό
  • Υπηρεσίες
  • Online Συμβουλευτική
  • Προγράμματα για γονείς
    • Ομάδες γονέων / Σχολές γονέων
    • Προγράμματα ατομικής
      συμβουλευτικής γονέων
  • Συχνές Ερωτήσεις
  • Επικοινωνία

Συμβουλευτική Γονέων

  • Είμαι Γονιός
  • Μάθηση
    • Ανάγνωση
    • Μαθησιακές Δυσκολίες
    • Σχολείο
  • Παιχνίδι
  • Συμπεριφορά
    • Άγχος αποχωρισμού
    • Καθημερινές ανησυχίες
    • Κατανοώντας τη συμπεριφορά εξελεικτικά
    • Όρια και όχι μόνο
    • Παιδιά και Τεχνολογία
  • Συναισθηματική Νοημοσύνη
  • Τοκετός

Προγράμματα για γονείς


Ομάδες γονέων / Σχολές γονέων

Προγράμματα ατομικής συμβουλευτικής γονέων

Δημοφιλή

  • Πόσο σκληρές μπορούν να γίνουν οι μαμάδες μεταξύ τους;

    9270 views
  • Πώς θα προετοιμάσω το παιδί μου για την Α΄ Δημοτικού;

    8533 views
  • «Μαμά μου, μη φεύγεις!» Όταν τα παιδιά αναπτύσσουν άγχος αποχωρισμού (Μέρος 2ο)

    8333 views
  • Αντιμετωπίζοντας το θυμό σας για το θυμό του παιδιού σας

    6802 views
  • Γιατί τα παιδιά βγαίνουν από τα όρια;

    6638 views
  • Ξεπερνώντας ένα τραυματικό τοκετό: "Γράμμα στην κόρη μου"

    5453 views
  • Τι να προσέξω πριν από ένα ταξίδι χωρίς τα παιδιά μου;

    4904 views
  • Διαζύγιο και εφηβεία

    4328 views

15 Μαρτίου 2015

Όταν «το δάχτυλο στο στόμα» γίνεται συνήθεια

Το πιπίλισμα του δαχτύλου είναι μια κοινή συνήθεια μεταξύ των μικρών σε ηλικία παιδιών, που γίνεται ενοχλητική για τους γονείς ιδιαίτερα όταν τα παιδιά αποκτήσουν τα μόνιμα δόντια τους. Τι είναι άραγε το πιπίλισμα και γιατί μπορεί εύκολα να γίνει συνήθεια, πότε μπορείτε να παρέμβετε με σκοπό να σταματήσει το παιδί σας να πιπιλάει με μανία το δάχτυλό του και με ποιο τρόπο; Μήπως ανησυχείτε για τους λάθος λόγους;

Για τα μωρά το πιπίλισμα είναι ένα αντανακλαστικό. Είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο με το οποίο τα έχει εφοδιάσει η φύση, ώστε να αρχίσουν να τρώνε αλλά και να ανακουφίζονται. Τα μωρά περνούν ώρες πιπιλίζοντας την πιπίλα τους ή το δάχτυλό τους, χωρίς αυτό να αποτελεί ένδειξη πείνας. Το πιπίλισμα τα ανακουφίζει όταν είναι κουρασμένα, αναστατωμένα, εκνευρισμένα, νυσταγμένα.

Καθώς μεγαλώνουν βρίσκουν νέους τρόπους να ανακουφίζονται (κουβερτούλα, αγαπημένο ζωάκι ή κουκλίτσα, μια αγκαλιά από το μπαμπά ή τη μαμά, τραγούδι, χορός, μουσική, παιχνίδι κ.α) και σταματούν να έχουν ανάγκη την πιπίλα. Συνήθως αυτό συμβαίνει μεταξύ 2 και 4 ετών. Υπάρχουν όμως μερικά παιδιά, που συνεχίζουν να πιπιλίζουν και μετά τα τέσσερα χρόνια τους. Σταματούν συνήθως, όταν ξεκινήσουν το σχολείο λόγω της «πίεσης των συνομηλίκων». Το πιπίλισμα επανέρχεται σε περιόδους κρίσης και στρες.

Πότε να παρέμβω;
> Είναι συνετό να παρέμβετε αν το παιδί σας πιπιλάει το δάχτυλό του ή χρησιμοποιεί πιπίλα μετά τα 4 ή 5 χρόνια του.
> Αν η συνήθεια αυτή είναι «επιθετική». Πιπιλάει έντονα και για αρκετή ώρα κάθε μέρα μετά τα 4-5 έτη.
> Αν παρεμποδίζει την ανάπτυξη του λόγου.
> Αν το πιπίλισμα έχει αρχίσει να δημιουργεί προβλήματα στα δόντια του.
> Αν ντρέπεται γι’αυτή του τη συνήθεια.

Το πιπίλισμα είναι μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης του παιδιού. Όταν όμως συνεχίζεται συστηματικά μετά τα 3-4 χρόνια αποτελεί καμπανάκι, ότι κάτι έχει πάει στραβά. Το παιδί δεν έχει ωριμάσει συναισθηματικά, όπως αναμένεται για τα παιδιά της ηλικίας του. Βιώνει για κάποιο λόγο τόσο άγχος, που δεν μπορεί να διαχειριστεί διαφορετικά, παρά πιπιλίζοντας ή δεν έχει καταφέρει να βρει νέους τρόπους ανακούφισης των δύσκολων συναισθημάτων του, όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Είτε ισχύει το ένα είτε το άλλο εσείς, οι γονείς του, πρέπει να το αντιμετωπίσετε. Αναρωτηθείτε τι έχει αλλάξει στο περιβάλλον του, που μπορεί  να έχει προκαλέσει άγχος στο παιδί ή ποιος είναι αυτός ο παράγοντας, που για χρόνια δεν το αφήνει να αισθανθεί την ασφάλεια, που χρειάζεται, για να μπορέσει να ωριμάσει συναισθηματικά και να αναπτυχθεί ανεμπόδιστα.

Με ποιο τρόπο να παρέμβω;

> Μην το προσέχετε. Μην αναφέρεστε καθόλου σε αυτή του τη συνήθεια ιδιαίτερα, αν πιστεύετε ότι την χρησιμοποιεί για να σας τραβήξει την προσοχή.

> Ενισχύστε το θετικά επικεντρωμένοι στις καλές του συμπεριφορές. Επιβραβεύστε το παιδί σας λεκτικά με οποιαδήποτε αφορμή. Υπάρχουν δεκάδες τέτοιες μέσα στην ημέρα του. Δώστε του προσοχή. Τη χρειάζεται περισσότερο απ’ ότι νομίζετε.

> Ψάξτε για ενδείξεις. Παρατηρήστε πότε βάζει το δάχτυλο στο στόμα. Τι κάνει λίγο πριν; Πως αισθάνεται και γιατί; Τι έχει συμβεί ή τι δεν έχει συμβεί; Με αυτόν τον τρόπο θα βρείτε την πηγή του στρες αλλά και τα σημάδια πάνω στο παιδί σας λίγο πριν ξεκινήσει το πιπίλισμα. Έτσι κάθε φορά που θα διακρίνετε τα σημάδια αυτά χρειάζεται να παρεμβαίνετε με σκοπό να δώσετε εσείς στο παιδί σας την ανακούφιση που χρειάζεται και όχι το πίπιλισμα.

> Πείτε του λόγια ανακουφιστικά, δώστε του μια αγκαλιά.

> Στρέψτε την προσοχή του. Όταν ξεκινάει το πιπίλισμα προσπαθήστε να στρέφετε την προσοχή του σε μια άλλη δραστηριότητα, σε ένα παιχνίδι, στο αγαπημένο του βιβλίο, στην κουβερτούλα του ή την πετσετούλα του κ.α. Θα ξεχνιέται και θα βγάζει το δάχτυλο από το στόμα.

> Αν ανησυχείτε για τις βλάβες που μπορούν να προκληθούν στα δόντια του παιδιού σας, λόγω αυτής της συνήθειας, επισκεφθείτε μαζί με το παιδί σας έναν οδοντίατρο. Εκείνος αφού εξετάσει το παιδί θα σας ενημερώσει για τις πιθανές συνέπειες στα δόντια του παιδιού. Μια καλή ιδέα είναι να συζητήσει ο γιατρός με το παιδί σας και να του εξηγήσει με απλά λόγια τι είναι αυτό που θα συμβεί στο στόμα του αν συνεχίσει το πιπίλισμα και με ποιο τρόπο θα διορθωθεί. Μια συζήτηση που δεν περιλαμβάνει το μπαμπά και τη μαμά μπορεί να είναι πιο χρήσιμη σε αυτές τις περιπτώσεις.

> Περάστε περισσότερο χρόνο μαζί, αλλά χαρούμενα. Παίξτε μαζί παιχνίδια που θέλει. Κάντε βόλτες, πηγαίνετε εκδρομές, διαβάστε μαζί, προετοιμάστε μαζί το φαγητό σας, κυλιστείτε στο πάτωμα, κάντε αστείες φάτσες και φωνές, γελάστε, περάστε όμορφα όλοι σας.

Το παιδί σας έχει ανάγκη την παρουσία σας, την προσοχή σας, την αγάπη και την φροντίδα σας για να είναι καλά. Μην ξεχνάτε όμως ότι όλα αυτά πρέπει να είναι να να φαίνονται αυθεντικά. Να θέλετε πραγματικά να τα κάνετε αλλά και να φαίνεται ότι θέλετε. Δεν αρκεί να τα κάνετε αν δεν είστε χαρούμενοι, αν δεν είστε ικανοποιημένοι από τη ζωή, αν δεν είστε καλά. Τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι κάτι πάει στραβά και αισθάνονται αμφιθυμικά. Περνάμε καλά, αλλά δεν είναι όλα καλά. Μήπως δεν θέλουν να είναι μαζί μου; Μήπως δεν με αγαπάνε τελικά; Μήπως φταίω εγώ που δεν είναι καλά, γιατί δεν είμαι αρκετό; Σκέψεις που αναστατώνουν το παιδί και το οδηγούν σε πολύ εντονότερο άγχος.

Μπορώ να χρησιμοποιήσω αρνητική ενίσχυση;

Όχι! Θα τροφοδοτήσετε το παιδί με περισσότερο άγχος. Η θετική ενίσχυση, η επιβράβευση δηλαδή είναι πάντα προτιμότερη. Μην χρησιμοποιήσετε τεχνικές, όπως το να τυλίξετε το δάχτυλο του παιδιού σας με ύφασμα ή να το πασαλίψετε με ξύδι ή άλλη ουσία. Μην το τιμωρείτε αφαιρώντας του παιχνίδια ή προνόμια. Μην το φωνάζετε, μην το προσβάλλετε, είσαι πολύ μεγάλος/η πια για να βάζεις το δάχτυλο στο στόμα.

Αναρωτηθείτε, λοιπόν, αν καλύπτετε τις βασικές συναισθηματικές του ανάγκες αλλά και αν είστε αρκετά καλά για να τις καλύψετε. Οι μόνες πραγματικές ανάγκες των παιδιών μας πέρα από την τροφή, τα ρούχα και το καταφύγιο είναι οι συναισθηματικές τους ανάγκες, που αν καλυφθούν θα βρουν και ένα συναισθηματικό καταφύγιο σε ένα γονέα ώριμο συναισθηματικά και ικανοποιημένο από τη ζωή του. Αγαπήστε τα άνευ όρων, ανεμπόδιστα, χωρίς πρώτες ή δεύτερες σκέψεις, αποδεχτείτε τα όπως είναι, δεν θα είναι ή δεν θα γίνουν ποτέ, όπως θέλετε (τα παιδιά δεν έρχονται στον κόσμο για να πληρούν τις δικές μας προϋποθέσεις!), σεβαστείτε τις επιλογές τους, δώστε τους τη φροντίδα και την προσοχή που χρειάζονται για την ηλικία τους και τη φάση που βρίσκονται, βάλτε όρια σταθερά, βασισμένα στις δικές τους ανάγκες. Να είστε συνεπείς και σταθεροί. Από την άλλη όμως αν δεν είστε καλά, δεν θα μπορέσετε ποτέ να δώσετε ότι θέλετε και ότι έχει το παιδί σας ανάγκη. Γι’ αυτό ασχοληθείτε και με τον εαυτό σας. Το παιδί σας το έχει ανάγκη!

 

  • Μάρτιος, 15
  • 13742
  • Καθημερινές ανησυχίες, Συμπεριφορά, Χωρίς κατηγορία
  • Περισσότερα

Τι να προσέξω πριν από ένα ταξίδι χωρίς τα παιδιά μου;

Το να φύγετε για ένα ταξίδι χωρίς τα παιδιά μπορεί να είναι ένα εφιαλτικό σενάριο για εσάς, ειδικά αν δεν το έχετε ξανακάνει. Η κατάλληλη προετοιμασία όμως μπορεί να μειώσει το άγχος σας και να σας δώσει την ευκαιρία να περάσετε όμορφες στιγμές και μακριά από τα παιδιά σας. Κλείστε τις ενοχές στο συρτάρι.

Είναι τα παιδιά μου έτοιμα;

Όλα εξαρτώνται από την ηλικία των παιδιών σας. Ένα παιδί 6 έως 24 μηνών μπορεί να βιώσει άγχος αποχωρισμού. Γι’αυτό το λόγο, είναι πολύ σημαντικό να επιλέξετε τον άνθρωπο, που θα φροντίζει το παιδί σας, όσο εσείς θα λείπετε με κριτήριο την άνεση του παιδιού σας κι όχι τη δική σας. Το παιδί πρέπει να μείνει πίσω με κάποιον, που έχει αναπτύξει οικειότητα ή με όποιον συνέβαλε στη φροντίδα του, όσο εσείς ήσασταν εκεί. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας είναι καλύτερο να μένουν σπίτι τους, ακόμα κι αν εσείς έχετε φύγει για ταξίδι. Να μην απομακρυνθούν δηλαδή από το χώρο που αισθάνονται συναισθηματικά ασφαλή.

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να μην κατανοήσουν το λόγο του ταξιδιού σας και να αποδόσουν την απομάκρυνσή σας από το σπίτι στην κακή τους συμπεριφορά. Είναι πιθανό δηλαδή να «δουν» το ταξίδι σας σαν τιμωρία για κάτι που έκαναν. Εξηγήστε τους με απλά λόγια το λόγο του ταξιδιού και παρατηρήστε για σημάδια, που  σας δείχνουν, ότι έχουν παρερμηνεύσει την κατάσταση. Είναι επίσης πιθανό να υιοθετήσουν συμπεριφορές μικρότερων παιδιών, για να σας κρατήσουν πίσω. Εξηγήστε τους, ότι τίποτα δεν θα σας κάνει να αλλάξετε γνώμη, ότι θα τηλεφωνείτε κάθε μέρα και ότι θα βγάλετε όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε, τις οποίες θα δείτε μαζί όταν επιστρέψετε.

Τα παιδιά σχολικής ηλικίας μπορεί να δείξουν πιο άμεσα τα συναισθήματά τους, τη λύπη τους ή το θυμό τους. Δώστε κάτι που θα θυμίζει εσάς, αν το παιδί σας είναι 6 έως 8 ετών. Θα το ανακουφίσει.

Τα μεγαλύτερα παιδιά είναι πιθανό κι εκείνα να εκφράσουν με έντονο τρόπο τα συναισθήματά τους. Φροντίστε λοιπόν να υπάρχουν δραστηριότητες με τις οποίες μπορούν να ασχοληθούν, όσο εσείς θα λείπετε. Εξηγήστε τους ότι είστε σίγουροι, πως θα περάσουν καλά και χωρίς εσάς, γιατί έχετε φροντίσει εσείς γι’ αυτό. Μιλήστε τους ειλικρινά και πείτε, πως θα σας λείψουν πολύ.

Αν έχετε εφήβους στο σπίτι, μπορεί να αισθάνονται πως δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος εκεί για να τα προσέχει. Αν έχετε και μικρότερα παιδιά, πείτε πως π.χ η γιαγιά είναι εκεί για να φροντίζει τα μικρότερα. Εξηγήστε τους όμως πως είναι και εκείνα υπεύθυνα για τη φροντίδα των μικρότερων.

Αν όμως έχετε μόνο ένα/μία έφηβο στο σπίτι και αντιδρά στην προοπτική να έρθει κάποιος στο σπίτι για να τον/την φροντίζει και αποφασίσετε να τον/την αφήσετε μόνο/η, τότε πρέπει να βάλετε ξεκάθαρους και αυστηρούς κανόνες (αυστηρότητα ως προς την τήρησή τους), όσο εσείς θα λείπετε. Διαπραγματευτείτε τους. Μην ξεχνάτε ότι έχετε κάνει ήδη πίσω στο να μείνει μόνος/η στο σπίτι.

Έχω ενημερώσει αυτόν που θα φροντίζει τα παιδιά μου, όταν θα λείπω;

Αφού αποφασίσετε ποιος θα μείνει πίσω φροντίζοντας τα παιδιά σας, πρέπει να τον ενημερώσετε σχετικά με:

> Τους κανόνες του σπιτιού. Κάθε οικογένεια έχει τους δικούς της κανόνες κι εσείς τους δικούς σας. Ενημερώστε λοιπόν τον άνθρωπο, που θα αφήσετε πίσω για τα ναι και τα όχι, που ισχύουν στο σπίτι σας καθώς και για τις συνέπειές τους. Το ότι φεύγετε για ταξίδι δεν σημαίνει, πως τα παιδιά μπορούν να συμπεριφέρονται άσχημα.

> Το πρόγραμμα. Η καθημερινότητα των παιδιών, το πρόγραμμά τους πρέπει να μείνει, όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτό που είχατε μαζί. Μην ξεχνάτε, πως τόσο τα παιδιά όσο και εμείς έχουμε ανάγκη, για να αισθανόμαστε καλά, για να αισθανόμαστε ασφάλεια, ένα σταθερό περιβάλλον. Γι’αυτό επιμείνετε στο πρόγραμμα! Έχετε φυσικά υπόψη σας ότι δεν θα κάνετε διακοπές μόνο εσείς αλλά και τα παιδιά σας τώρα, που φεύγετε!

> Τις αλλεργίες των παιδιών ή τα φάρμακά τους.

> Τις συνήθειές τους. Κάτι που για εσάς και τα παιδιά σας είναι δεδομένο, μπορεί να μην είναι για κάποιον άλλο και το αντίστροφο.

> Τον τρόπο που μπορεί κανείς να τα παρηγορήσει ή να τα ανακουφίσει.

> Τα αγαπημένα παιχνίδια ή βιβλία των παιδιών σας.

> Τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης. Δώστε τα τηλέφωνα των γιατρών σας και άλλα χρήσιμα τηλέφωνα. Δώστε επίσης τηλέφωνα φίλων σας, ανθρώπων που εμπιστεύεστε, για να επικοινωνήσει αν υπάρχει έκτακτη ανάγκη.

> Το που βρίσκεται το βιβλιάριο υγείας των παιδιών σας.

>Το δικό σας πρόγραμμα αλλά και τον τρόπο επικοινωνίας μαζί σας.

Όσο θα είμαστε μακριά;

Σκεφτείτε τον τρόπο επικοινωνίας, αλλά και τη συχνότητά της με τα παιδιά σας. Κάποια παιδιά ενθουσιάζονται και αναμένουν με χαρά την καθημερινή επικοινωνία με τους γονείς τους, ενώ άλλα ταράζονται ιδιαίτερα, όταν ακούν τη φωνή τους. Αναρωτηθείτε αν έχουν ανάγκη την επικοινωνία μαζί σας, πόσο συχνά και με ποιο τρόπο.

Όταν επιστρέψουμε;

Να είστε προετοιμασμένοι για πιθανές άσχημες αντιδράσεις από τα παιδιά σας, ειδικά αν αυτά είναι μικρής ηλικίας. Μπορεί να έρθετε αντιμέτωποι με ένα παιδί θυμωμένο ή μουτρωμένο, που δεν θέλει να σας πλησιάσει. Μην πτοείστε! Δώστε χρόνο στο παιδί σας. Πλησιάστε το, όπως συνήθως ή όπως θα θέλατε τη δεδομένη χρονική στιγμή και δείξτε την απέραντη χαρά που αισθάνεστε τώρα που είστε ξανά μαζί. Θα αρχίσει σταδιακά να μαλακώνει…

Αν τα παραπάνω σας φαίνονται πολύπλοκα ή σας γεμίζουν με περισσότερες ανησυχίες, μην χάνετε τις ελπίδες σας για ένα όμορφο ταξίδι για δύο, όπως παλιά! Εμπιστευτείτε τον εαυτό σας ως προς την οργάνωση, αλλά και ανθρώπους από το περιβάλλον σας για να σας βοηθήσουν. Τα πράγματα θα είναι πολύ πιο εύκολα απ’ότι τα φαντάζεστε. Καλό σας ταξίδι!

  • Μάρτιος, 15
  • 4904
  • Καθημερινές ανησυχίες, Συμπεριφορά
  • Περισσότερα

Μπορεί το παιδί μου να μαθαίνει πιο εύκολα;

Έρευνες έχουν δείξει, πως όσο πιο πολύ εμπλέκονται οι γονείς στη μαθησιακή διαδικασία, που αφορά στο παιδί τους, τόσο πιο εύκολα και τόσο πιο πολλά εκείνο μαθαίνει. Φαίνεται ότι τα αποτελέσματα της εμπλοκής των γονέων στη διαδικασία μάθησης του παιδιού τους αφορούν κάθε ηλικία. Από τη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί, μέχρι τη στιγμή που θα τελειώσει τις σπουδές του, ο πιο σημαντικός παράγοντας, που θα κρίνει την πορεία του παιδιού στο σχολείο, είναι οι γονείς. Οι γονείς και οι αντιλήψεις τους, οι γονείς και η στάση τους, οι γονείς και οι προθέσεις τους, οι γονείς και πράξεις τους, που αφορούν τη μάθηση του παιδιού θα καθορίσουν το τι, πώς, πόσο και για πόσο θα μαθαίνει το παιδί τους.

Τι σημαίνει να εμπλέκομαι στη διαδικασία μάθησης του παιδιού μου;

Οι γονείς μπορούν να εμπλακούν άμεσα και έμμεσα στη διαδικασία μάθησης του παιδιού τους. Άμεσα, βοηθώντας το παιδί τους να μάθει συμμετέχοντας οι ίδιοι στη μαθησιακή διαδικασία και έμμεσα ενισχύοντας με τη στάση τους και τις αντιλήψεις τους τη μάθηση του παιδιού τους.

Άμεσα

> Στο παιχνίδι. Ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες το να παίζετε μαζί όσο πιο πολύ μπορείτε, βοηθάει το παιδί σας να κατακτήσει νέες δεξιότητες και να ενισχύσει τις ήδη υπάρχουσες ικανότητές του, ανάλογα με το παιχνίδι που παίζετε. Προτιμήστε παιχνίδια εκπαιδευτικά από καλά υλικά, έντονα χρώματα, νέες υφές, παιχνίδια δράσης, παιχνίδια οικογενειακά, κούκλες, διάφορες φιγούρες και γαντόκουκλες για συμβολικό παιχνίδι. Δημιουργήστε δικά σας παιχνίδια, με δικούς σας κανόνες, παίξτε με αναπάντεχα υλικά, παίξτε όσο μπορείτε, αρκεί να περνάτε καλά και εσείς και το παιδί σας. Η ευχαρίστηση, άλλωστε, είναι η λέξη κλειδί για τη μάθηση μέσω του παιχνιδιού. Αν το παιδί σας ευχαριστιέται το παιχνίδι, θα παίξει και μόνο του, άρα η μάθηση μέσω του παιχνιδιού θα συνεχιστεί και όταν δεν θα είστε εκεί.

> Στα βιβλία. Διαβάστε μαζί. Κάντε το διάβασμα ρουτίνα για εσάς και το παιδί σας. Μια ρουτίνα, που θα προσφέρει τη ζεστασιά του κορμιού σας και τη γλυκύτητα των λόγων σας. Διαβάστε μαζί παραμύθια αλλά και διαφορετικά είδη βιβλίων. Βιβλία για τα ζώα, τη θάλασσα, για άλλες χώρες, άλλους ανθρώπους, για τη γη και το σύμπαν, για τους δεινόσαυρους και τον κατακλυσμό του Νώε… Διαλέξτε βιβλία παιδικά κάθε είδους, βιβλία ενδιαφέροντα και άξια προσοχής. Διαβάζοντας μαζί δίνετε προσοχή άρα και αξία στο διάβασμα και αυτό είναι ένα μήνυμα που λαμβάνει τελικά το παιδί σας, αν και πάλι, διαβάζοντας μαζί, περνάτε καλά.

> Έξω από το σπίτι. Πάρτε μαζί το παιδί σας στις εξωτερικές δουλειές. Δείτε το σαν ευκαιρία για να μάθει. Εξηγήστε του τι θα κάνετε, τι θα δείτε. Απαντήστε στις ερωτήσεις του. Οργανώστε επισκέψεις σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, αίθουσες τέχνης, εξορμήσεις στη φύση, σε νέα για το παιδί σας μέρη, χρησιμοποιήστε το αυτοκίνητο, το ποδήλατο, το τρένο, το καράβι, το αεροπλάνο. Δημιουργήστε δηλαδή τις συνθήκες εκείνες, που θα αναγκάσουν το παιδί σας να σας κάνει ερωτήσεις, γιατί πολύ απλά θα έχει απορίες. Το αποτέλεσμα και πάλι θα είναι η μάθηση.

> Ελέγξτε τη μελέτη για το σπίτι. Αν το παιδί σας πηγαίνει σχολείο, είναι ανάγκη να ελέγχετε (όχι σαν ανακριτές), αν παιδί σας μελετά. Αν δηλαδή είναι προετοιμασμένο για την επόμενη μέρα στο σχολείο. Βοηθήστε το αν το χρειάζεται, δείχνοντάς του τρόπους για να μελετά αλλά και τον κατάλληλο χώρο και χρόνο μελέτης (δικό του τακτοποιημένο γραφείο, μακριά από θορύβους). Δίνοντας προσοχή στη μελέτη, της δίνετε αξία. Μην ξεχνάτε ότι σε οτιδήποτε δίνετε εσείς αξία δίνει και το παιδί σας.

Έμμεσα

> Δημιουργήστε ένα περιβάλλον στο σπίτι που ενισχύει τη μάθηση. Διαβάστε κι εσείς. Μην περιμένετε να το κάνει το παιδί σας αν δεν το κάνετε εσείς πρώτα. Δείξτε στο παιδί σας, ότι κι εσείς ολοκληρώνετε τις δουλειές, που έχετε αναλάβει και μάλιστα πριν το παιχνίδι και τη διασκέδαση. Ζητήστε να κάνει το ίδιο. Πείτε στο παιδί σας μπράβο για κάθετί που ολοκληρώνει, κάνει σωστά ή όταν κατακτά μια νέα δεξιότητα. Πείτε του μπράβο για την προσπάθεια που κάνει αλλά και τον τρόπο που το κάνει, αναγνωρίστε τις δυσκολίες (στα δικά μας μάτια φαίνονται εύκολα, όχι στα δικά τους). Αφιερώστε στο παιδί σας για την επιτυχία του ένα γιορτινό τραπέζι ή μια οικογενειακή έξοδο. Δώστε δηλαδή προσοχή σε εκείνο, όταν καταφέρνει κάτι. Μόνο αν δώσετε προσοχή (επιβράβευση), άρα αξία σε αυτό που κατάφερε, θα δώσει αξία και εκείνο, θα συνεχίσει, δηλαδή, να το κάνει.

> Μην χάνετε τις «συναντήσεις» με το δάσκαλο. Το να έρχεσαι σε επαφή με το δάσκαλο του παιδιού σου δεν είναι χρήσιμο μόνο, γιατί μαθαίνεις την εξέλιξη του παιδιού στο σχολείο. Η συχνή επαφή σημαίνει για εσάς και επαφή με το ποια είναι τα δυνατά και ποια τα όχι και τόσο δυνατά σημεία του παιδιού σας, πού μπορώ να βοηθήσω και πώς, πού σταματά η βοήθειά μου αλλά και τι προσδοκίες πρέπει να έχω από το παιδί μου. Με αυτό τον τρόπο είστε σε εγρήγορση και συμμετέχετε ενεργά στη μαθησιακή διαδικασία. Μην ξεχνάτε ότι όταν έρχεστε συστηματικά σε επαφή με το δάσκαλο του παιδιού κι εκείνο το γνωρίζει, καταλαβαίνει ότι για άλλη μια φορά δίνετε προσοχή στη μάθησή του, είναι δηλαδή σημαντική για εσάς, άρα και για εκείνο.

> Προσέξτε τις αντιλήψεις που έχετε για τη μάθηση και για εκείνους που την αναλαμβάνουν εκτός σπιτιού. Έχετε υπόψη σας ότι τα παιδιά μαθαίνουν και παρατηρώντας σας να μιλάτε όχι μόνο σε εκείνα αλλά και σε άλλους. Το παιδί σας θα μάθει, μόνο αν εσείς δίνετε αξία στη μάθηση, στο σχολείο, στους παιδαγωγούς. Αν σας ακούει άμεσα ή έμμεσα να απαξιώνετε κάτι ή κάποιον από τα παραπάνω το πιο πιθανό είναι να κάνει και εκείνο το ίδιο. Μόνο όταν σεβόμαστε κάτι, του δίνουμε δηλαδή αξία, το προσέχουμε. Μόνο αν εσείς οι ίδιοι σέβεστε την ίδια τη μαθησιακή διαδικασία, το σχολείο ως θεσμό και τους λειτουργούς του θα κάνει το ίδιο και το παιδί σας. Μην περιμένετε δηλαδή το παιδί σας να προσέξει τη δασκάλα του την επόμενη μέρα στο σχολείο, αν την προηγούμενη του έχετε πει «δεν ξέρει αυτή, θα ακούς αυτό που σου λέω εγώ», ακόμα κι αν η δασκάλα του έχει κάνει κάποιο λάθος. Αν πράγματι έχει συμβεί κάτι τέτοιο, που είναι πολύ πιθανό και ανθρώπινο, εξηγήστε το στο παιδί σας και ζητήστε του να ξαναρωτήσει τη δασκάλα του γι’αυτό.

> Μην συνδέετε τη μάθηση με την επιτυχία αλλά και την προσωπική αξία. Ένα πολύ συχνό και πολύ κοινό λάθος μεταξύ γονέων και μη. Η μάθηση είναι ή θα έπρεπε να είναι μια φυσική διαδικασία, μια φυσική ανάγκη. Δεν έχει να κάνει καθόλου με το πόσο καλός ή κακός είναι κάποιος, δεν έχει να κάνει με το αν τα καταφέρνει καλά. Δείτε τη μάθηση σαν κάτι που έρχεται φυσικά χωρίς τη δική μας επίμονη προσπάθεια. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε εμείς είναι να μην την εμποδίζουμε με την συμπεριφορά μας, τις επιθυμίες, τις ανάγκες μας, τις προσωπικές μας αντιλήψεις. Το μόνο που πραγματικά χρειάζεται να κάνουμε είναι να αφήνουμε την πόρτα του σπιτιού μας ορθάνοιχτη για να μπορεί το παιδί να βγει έξω και να καλύψει τη φυσική του ενόρμηση να μάθει. Το παιδί σας θα μάθει γιατί είναι γεννημένο για να μαθαίνει. Η μάθησή του περιορίζεται ή εμποδίζεται συνήθως από εμάς, όποιοι κι αν είμαστε και τις πεποιθήσεις μας για το πώς, πόσο, με ποιους, τι θα έπρεπε να μαθαίνει. Παρατηρήστε το και διευκολύνετέ το και θα μάθει.

Όσο πιο γρήγορα εμπλακείτε, όπως περιγράφτηκε παραπάνω η έννοια της εμπλοκής, στη διαδικασία μάθησης του παιδιού σας άμεσα ή έμμεσα τόσο πιο γρήγορα θα δείτε το παιδί σας να θέλει να πηγαίνει σχολείο, να θέλει να μελετά για να είναι καλός μαθητής, να παίρνει τελικά καλούς βαθμούς, να μαθαίνει. Θα δείτε το παιδί σας να εσωτερικεύει την ευχαρίστηση που του δίνει το διάβασμα και γενικότερα η μάθηση, να μην αναμένει δηλαδή τη δική σας επιβράβευση, για να συνεχίσει να μελετά, αλλά να θέλει να μάθει και να ανακαλύπτει, επειδή είναι ανάγκη του.

  • Μάρτιος, 15
  • 1703
  • Μάθηση, Σχολείο
  • Περισσότερα

Όταν το παιδί δεν προσαρμόζεται στο νέο σχολικό περιβάλλον

«Ο τετράχρονος γιος μου ήταν μια έκπληξη για μένα φέτος. Ο Πέτρος είναι ένα παιδί γεμάτο ζωντάνια, ενέργεια. Στο σπίτι προσπαθεί να βρίσκει συνεχώς νέους τρόπους να παίζει με τα παιχνίδια του, είναι απαιτητικός και εξωστρεφής. Δεν είναι ένα ήσυχο παιδί. Αντίθετα, είναι ένα παιδί που ακούγεται συνεχώς. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο έχω μείνει έκπληκτη από όσα μου είπε η νηπιαγωγός του για τη συμπεριφορά του στο σχολείο. Φαίνεται πως εκεί είναι ιδιαίτερα «μαζεμένος». Δεν συμμετέχει στις δραστηριότητες όπως οι συμμαθητές του, δεν σηκώνει το χέρι του για να μιλήσει, ούτε με ενθάρρυνση της νηπιαγωγού και δεν παίζει με τα άλλα παιδιά. Μου διευκρίνισε ότι τον πρώτο μήνα απέδιδε τη συμπεριφορά του Πέτρου στο ότι δεν είχε προσαρμοστεί ακόμα στο νέο περιβάλλον, τώρα πια όμως έχουν περάσει 4 μήνες. Τι μπορεί να συμβαίνει;»

Είναι φαινόμενο υπαρκτό και αναμενόμενο, συνήθως για όλους τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών να έχουν ανάγκη μιας περιόδου προσαρμογής, όταν μπαίνουν σε νέα περιβάλλοντα. Ένα νέο σχολείο ή η πρώτη φορά στο σχολείο, ένας νέος χώρος εργασίας ή μια νέα θέση με νέα καθήκοντα στον ίδιο χώρο εργασίας, η μετακόμιση σε ένα καινούργιο σπίτι, η αλλαγή της οικογενειακής μας κατάστασης μας δημιουργούν άγχος και γι’ αυτό όλα απαιτούν την ύπαρξη μιας μεταβατικής περιόδου, μιας περιόδου προσαρμογής στη νέα κατάσταση. Σε αυτή τη φάση, όλοι μας έχουμε ανάγκη να παρατηρήσουμε όσα νέα βιώνουμε, να κάνουμε σκέψεις γι’αυτά, να καταλάβουμε τι συναισθήματα μας προκαλούν ή πιο απλά, έχουμε ανάγκη να παρατηρήσουμε το νέο χώρο, να μάθουμε ποιες είναι οι νέες μας ευθύνες, τι περιμένουν οι άλλοι από εμάς και με ποιο τρόπο το αναμένουν, τι μπορούμε να δώσουμε εμείς και αν ο τρόπος, που το δίνουμε ταιριάζει με εκείνον, που αναμένουν οι άλλοι από εμάς, διαχειριζόμενοι παράλληλα το άγχος που μας δημιουργούν όλα τα παραπάνω. Όσο πολύπλοκα σας φαίνονται αυτά, όταν τα διαβάζετε, άλλο τόσο πολύπλοκα είναι, όταν τα βιώνετε κι άλλο τόσο, όταν τα βιώνουν τα παιδιά σας. Ένας ενήλικας έχει συνήθως αναπτυγμένους εκείνους τους μηχανισμούς, που θα τον βοηθήσουν να αναγνωρίσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα, που του προκαλούνται, να κάνει την κατάλληλη επεξεργασία, ώστε να τα κατανοήσει και να οργανώσει με τέτοιο τρόπο τη σκέψη του κι έτσι να πάρει συγκεκριμένες αποφάσεις, που θα τον οδηγήσουν στην προσαρμογή του. Ξέρει δηλαδή πώς να διαχειριστεί το άγχος του. Ένα παιδί όμως χρειάζεται βοήθεια.

Γι’αυτό το λόγο, δώστε στο παιδί σας χρόνο, για να προσαρμοστεί αλλά και προσοχή. Μιλήστε μαζί του για το σχολείο του. Ρωτήστε το για τη δασκάλα του και τους συμμαθητές του, τι καινούργιο έμαθε ή έκανε. Σε αυτή τη φάση, μπορεί να μάθετε πράγματα, που προβληματίζουν το παιδί σας ή σκέψεις, που κάνει αλλά δεν είναι ρεαλιστικές. Υπάρχει δηλαδή η πιθανότητα να έχει συμβεί ή να συμβαίνει κάτι στο σχολείο του, που να το έχει παρεξηγήσει και να παρατείνει την περίοδο προσαρμογής του. Για παράδειγμα, μια υπέρ του δέοντος ενθουσιώδης δασκάλα ή εξωστρεφής, με πολύ ενέργεια μπορεί να γίνεται αντιληπτή από το παιδί ως θυμωμένη δασκάλα. Η προσπάθεια της δασκάλας του να βάλει όρια σε ένα επιθετικό παιδί μπορεί να εκληφθεί ως έντονα επιθετική συμπεριφορά από μέρους της.
Είναι ανάγκη λοιπόν να προσπαθείτε να μάθετε όσο το δυνατόν περισσότερα για την καθημερινότητα του παιδιού σας στο σχολείο, ώστε να «αλιεύετε» προβληματισμούς του και να τους συζητάτε. Εξηγήστε στο παιδί σας τη συμπεριφορά της δασκάλας του ή των συμμαθητών του. «Γεμίστε» το με δικές σας εναλλακτικές σκέψεις, όταν προσπαθεί να ερμηνεύσει κάτι που συνέβη στο σχολείο του, δώστε περισσότερο φως στη σκέψη του με δικές σας σκέψεις.

Όταν η περίοδος προσαρμογής παρατείνεται, το ίδιο και το άγχος του παιδιού:

> Μιλήστε με τη δασκάλα του παιδιού. Κάθε δασκάλα ή δάσκαλος, αφού περάσει ο χρόνος γνωριμίας με τα παιδιά, κάνει παρατηρήσεις για το καθένα από αυτά, ερμηνεύει τις συμπεριφορές τους, αναγνωρίζει τις δυσκολίες τους και μπορεί να κάνει τις δικές του προτάσεις. Μιλήστε με τη δασκάλα του παιδιού σας όχι απλά για να σας πει τι παρατηρεί, αλλά για να σας προτείνει λύσεις. Ρωτήστε τι έχει κάνει ως τώρα, για να βοηθήσει το παιδί σας να προσαρμοστεί και τι άλλο μπορείτε να κάνετε σε συνεργασία μαζί της.

> Παίξτε με το παιδί σας στο σπίτι. Παίξτε μαζί «το σχολείο» με γαντόκουκλες, κούκλες, διάφορες φιγούρες. Παίξτε εναλλάξ τη δασκάλα ή τα παιδιά. Με αυτό το παιχνίδι έχετε στόχο α)να βοηθήσετε στην έκφραση των βαθύτερων σκέψεων, συναισθημάτων και επιθυμιών του παιδιού σας σε σχέση με το σχολείο του, β) να κατανοήσετε τους λόγους της παράτασης της περιόδου προσαρμογής του παιδιού σας. Έτσι θα έχετε πάρει χρήσιμες πληροφορίες για το τι συμβαίνει στο σχολείο του, αλλά και στο μυαλό του. Συζητήστε μαζί του ότι πιστεύετε ότι χρειάζεται συζήτηση.

> Δώστε στο παιδί σας κάτι αγαπημένο του να το παρουσιάσει στους συμμαθητές του. Αυτό μπορεί να γίνει σε συνεργασία με τη δασκάλα του στα πλαίσια μιας ομαδικής δραστηριότητας, όπου όλα τα παιδιά θα φέρουν κάτι αγαπημένο τους στην τάξη με στόχο α) να εκθέσουν τον εαυτό τους στην ομάδα, β)να γνωριστούν καλύτερα, γ) να δεθούν ως ομάδα. Η αναγκαστική έκθεση του εαυτού του στην ομάδα θα γίνει με τρόπο ήπιο, αφού το παιδί σας θα κρατάει μαζί του κάτι αγαπημένο του, κάτι που του δίνει ασφάλεια.

Ρωτήστε το παιδί σας και τη δασκάλα του, αν χρειάζεται να το βοηθήσετε στο σπίτι με πιθανές εργασίες. Με στόχο να αισθάνεται το παιδί σας μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο σχολείο, ώστε να μπορεί να συμμετέχει ενεργά σε δραστηριότητες. Ρωτήστε τη δασκάλα, αν μπορείτε να κάνετε κάποια προετοιμασία στο σπίτι.

Επιβραβεύστε κάθε του προσπάθεια ή νέο επίτευγμα. Πείτε του μπράβο για κάθετί καινούργιο που μαθαίνει, για ότι σας φέρνει από το σχολείο (μια ζωγραφιά, μια χειροτεχνία κ.α). Κάντε στο σπίτι γιορτή! Το μπράβο για να είναι πράγματι μπράβο για το παιδί σας, πρέπει και να το νιώθετε. Να πιστεύετε δηλαδή ότι το παιδί σας κατάφερε κάτι σημαντικό. Χρειάζεται να το δείχνετε με όλο σας το σώμα. Να φαίνεται στο πρόσωπό σας, να φαίνεται και στο υπόλοιπο κορμί σας, με τη στάση του. Είναι ανάγκη να είναι και να φαίνεται αληθινό.

Τα παιδιά έρχονται καθημερινά σε επαφή με νέα πράγματα. Άλλα θα τους δώσουν χαρά, άλλα θα τους εξάψουν τη φαντασία και την περιέργεια και άλλα θα τα γεμίσουν με άγχος. Η αλήθεια είναι ότι τα έχουν ανάγκη όλα, γιατί από όλα θα μάθουν. Δείτε λοιπόν αυτή την παρατεταμένη περίοδο προσαρμογής στο σχολείο σαν ευκαιρία για να μάθουν τα παιδιά σας κάτι καινούργιο. Πώς να αντιμετωπίζουν τους φόβους τους.

  • Μάρτιος, 15
  • 1548
  • Καθημερινές ανησυχίες, Μάθηση, Συμπεριφορά, Σχολείο
  • Περισσότερα

Πώς θα βοηθήσω το παιδί μου να κατανοεί αυτά που διαβάζει;

«Η κόρη μου είναι μαθήτρια της Α’ τάξης και έχει αρχίσει να διαβάζει. Διαβάζει συλλαβιστά και με διακοπές. Αυτό που με προβληματίζει είναι, πως όταν ολοκληρώνει την ανάγνωση, δεν θυμάται τίποτα απ’ όσα διάβασε. Υπάρχει πρόβλημα;»

Μαθαίνω να διαβάζω για τα πρωτάκια μας αρχικά σημαίνει, μαθαίνω να αποκωδικοποιώ τις λέξεις. Δηλαδή, στη λέξη «παπί» αναγνωρίζω το γράμμα «π» το συνδέω στο μυαλό μου με τον ήχο του, το «κρατάω», αναγνωρίζω το «α», το συνδέω με τον ήχο του, συνδέω τους δύο ήχους μαζί και τους εκφέρω. «Πα». Την ίδια διαδικασία ακολουθώ και στην επόμενη συλλαβή. Έτσι διαβάζει ο αρχάριος αναγνώστης. Σπαταλά πολύ χρόνο και απίστευτη ενέργεια σε αυτό, που μόλις περιέγραψα. Αναγκάζεται να σκεφτεί βήμα-βήμα τον τρόπο, που θα διαβάσει και εκτελεί αναλόγως. Μετά από πολύ κόπο, επανάληψη και χρόνο θα μπορέσει να αυτοματοποιήσει τη διαδικασία, θα μπορέσει δηλαδή να διαβάσει γρήγορα.

Όσο ο αρχάριος αναγνώστης διαβάζει με κόπο, δεν κατανοεί αυτό που διαβάζει. Δεν κατανοεί το νόημα της πρότασης, ούτε και του κειμένου. Αυτό συμβαίνει γιατί, όπως ειπώθηκε παραπάνω, σπαταλά την περισσότερη ενέργεια, που διαθέτει, στην αποκωδικοποίηση των λέξεων. Έτσι, πολύ απλά, δεν του μένει η ενέργεια, που χρειάζεται για την κατανόηση τους. Το αποτέλεσμα είναι να διαβάζει σωστά, αλλά να μην καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό που μόλις διάβασε. Γι’αυτό το λόγο, πολλοί γονείς αναρωτιούνται, γιατί τα παιδιά τους μπορούν να απαντήσουν σε ερωτήσεις, που αφορούν το κείμενο, όταν το κείμενο έχει διαβαστεί από εκείνους και όχι όταν το διαβάζουν τα ίδια τα παιδιά τους. Τα παιδιά αυτά δεν έχουν πρόβλημα στην κατανόηση γενικά, ούτε στη μνήμη, όπως φοβάται η μητέρα παραπάνω. Το πρόβλημά τους είναι, ότι σκέφτονται τόσο πολύ για να καταφέρουν να διαβάσουν, που δεν μπορούν παράλληλα να δίνουν προσοχή και στη σημασία των λέξεων. Αυτό θα το καταφέρουν μετά από πολλές επαναλήψεις του ίδιου κειμένου ή θα γίνεται αυτόματα μετά από μία ή δύο αναγνώσεις, αφού περάσουν αρκετοί μήνες ή αρκετά χρόνια, για άλλα παιδιά, από τη στιγμή που άρχισε η διδασκαλία της ανάγνωσης.

Οι γονείς μπορούν να παίξουν σπουδαίο ρόλο στην ανάπτυξη του επιπέδου κατανόησης (γραπτού κειμένου) των παιδιών τους. Αρχικά, σιγουρευτείτε ότι το παιδί σας διαβάζει βιβλία που είναι κατάλληλα για το επίπεδο ανάγνωσής του. Είναι χρήσιμο, να μην είναι ούτε πολύ δύσκολα, γιατί τότε θα σπαταλά υπερβολικά πολλή ενέργεια για να διαβάσει και δεν θα μπορεί να κατανοήσει, ούτε πολύ εύκολα, γιατί τότε δεν το βοηθάτε να αναπτυχθεί. Χρειάζεται βέβαια, να έρχεται σε επαφή και με ευκολότερα κείμενα, έτσι ώστε να εξυπηρετήσετε ένα άλλο στόχο, την τόνωση της αυτοπεποίθησής του. Όταν συνειδητοποιήσει ότι καταφέρνει να διαβάσει καλά, θα αισθανθεί σίγουρο για τον εαυτό του και αυτό θα του δώσει κίνητρο για να συνεχίσει ή να μην σταματήσει ακόμα κι αν δυσκολεύεται.
Τι μπορείτε να κάνετε, λοιπόν, πριν-κατά τη διάρκεια και μετά το διάβασμα ενός βιβλίου ή κειμένου για να βοηθήσετε το παιδί σας να καταλάβει αυτό που θα διαβάσει, αυτό που διαβάζει και αυτό που διάβασε;

>Πριν την ανάγνωση

Σε αυτή τη φάση, στόχος είναι να βοηθήσετε το παιδί σας να αρχίσει να αναρωτιέται, «τι μπορεί να είναι αυτό που πρόκειται να διαβάσω;», να κάνει δηλαδή προβλέψεις. Αυτό θα το πετύχετε ενθαρρύνοντάς το να παρατηρήσει το βιβλίο και τις εικόνες του. Πείτε του να αφήσει τη φαντασία του ελεύθερη και να εκφράσει ότι εκείνο θέλει. Κάντε του ερωτήσεις: ποιο μπορεί να είναι το θέμα της ιστορίας, ποια γεγονότα μπορεί να διαδραματίζονται και ποιο το τέλος. Είτε αυτό τελικά είναι προς τη σωστή κατεύθυνση είτε όχι δεν έχει καμία σημασία. Θα έχουμε πετύχει η κινητοποίησή του. Έχει δηλαδή πλέον επιπλέον κίνητρο να διαβάσει το κείμενο αλλά και να του δώσει τη σημασία που χρειάζεται, ώστε να ανακαλύψει αν αυτό που μόλις προέβλεψε είναι αυτό που είναι γραμμένο στο βιβλίο ή όχι.

>Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης

Σε αυτή τη φάση, στόχος σας είναι να βοηθήσετε το παιδί σας να γίνει ένας ενεργός αναγνώστης. Διαβάστε μαζί και συζητήστε όσα συμβαίνουν αλλά και τι μπορεί να συμβεί αργότερα. Σταματήστε, αν πιστεύετε πως υπάρχουν δύσκολες λέξεις και εξηγήστε τες. Συζητήστε την εξέλιξη της ιστορίας, αν περίμενε να συμβεί ότι συμβαίνει και ποια είναι τα συναισθήματά του. Αν διακρίνετε πως το παιδί δεν είναι σίγουρο για τις απαντήσεις ξαναγυρίστε πίσω και διαβάστε το ανάλογο κομμάτι.

>Μετά την ανάγνωση

Στόχος σας τώρα είναι να μπορέσει το παιδί να εκφράσει ότι διάβασε. Κάντε του μια μικρή περίληψη και πείτε του ποιο ήταν το δικό σας αγαπημένο κομμάτι. Ρωτήστε για το δικό του αγαπημένο κομμάτι της ιστορίας αλλά και γιατί είναι το αγαπημένο του. Ζητήστε να το ξαναδιαβάσει. Βάλτε το παιδί σας να αξιολογήσει σε μια κλίμακα 1-10 το βιβλίο ή το κείμενο και να αιτιολογήσει. Έτσι, προωθείτε την ανάπτυξη της κριτικής του σκέψης αλλά και μαθαίνετε τι βιβλία του αρέσουν, ώστε να προμηθευτείτε τα κατάλληλα.
Με αυτό τον τρόπο, θα διαπιστώσετε πως με τον καιρό το παιδί σας θα δίνει όλο και περισσότερη προσοχή σε αυτά που διαβάζει, θα μάθει τις στρατηγικές που χρειάζεται για να κατανοεί ευκολότερα και θα έχει κίνητρο για διάβασμα, αφού ο δρόμος για την ανακάλυψη αλλά και η ίδια η ανακάλυψη, τελικά, είναι παιχνίδι. Παίξτε λοιπόν μαζί!

  • Μάρτιος, 15
  • 2277
  • Ανάγνωση, Μάθηση
  • Περισσότερα

Αναζήτηση

Ετικέτες

άνευ όρων αγάπη αγκαλιά αγχος ανάγνωση ανακουφίζω ανεμπόδιστη ανάπτυξη αποχωρισμος ασφάλεια αυτοπεποίθηση γονείς γονιος διάβασμα διαζύγιο δυσλεξία ελεύθερος χρόνος ενσυναίσθηση επιθετικότητα επικοινωνία εφηβεία θάνατος θυμός κάλυψη βασικών συναισθηματικών αναγκών κλάμα μαθαινω μαθησιακές δυσκολίες μονογονέας μωρό νηπιαγωγείο νηπιο πένθος παιδί παιχνίδι πρωινό συμπεριφορά συναισθηματα συναισθηματική νοημοσύνη σχολείο τεχνολογία φροντίζω τον εαυτό μου φωνολογική επίγνωση φόβος χαμηλή αυτοεκτίμηση χαρούμενα παιδιά ψέμα όρια

Αρχειοθέτηση

  • Σεπτέμβριος 2017
  • Ιούνιος 2017
  • Φεβρουάριος 2016
  • Ιανουάριος 2016
  • Δεκέμβριος 2015
  • Νοέμβριος 2015
  • Οκτώβριος 2015
  • Σεπτέμβριος 2015
  • Ιούλιος 2015
  • Ιούνιος 2015
  • Μάιος 2015
  • Απρίλιος 2015
  • Μάρτιος 2015
  • Φεβρουάριος 2015
  • Ιανουάριος 2015
  • Δεκέμβριος 2014
  • Νοέμβριος 2014
  • Οκτώβριος 2014
  • Σεπτέμβριος 2014
  • Μάιος 2014
  • Μάρτιος 2014

Πρόσφατα

  • Εσείς αφήνετε το παιδάκι σας να κλάψει;
  • Πως θα μάθει το μωρό μου παίζοντας «ελεύθερο παιχνίδι»;
  • Ξεπερνώντας ένα τραυματικό τοκετό: «Γράμμα στην κόρη μου»
  • Πώς το παιδί μου θα έχει υγιείς σχέσεις, αφού εγώ δεν είμαι παντρεμένη;
  • Οι γονείς μου χώρισαν. Και τώρα τι; Ο μπαμπάς θα πεθάνει;

Έφη Φύσσα


Ψυχολόγος Αγίου Χριστοφόρου 9, Αγρίνιο τηλ. 6945506210, email info@fissaefi.gr

• Συμβουλευτική γονέων
• Ομάδες γονέων
• Ατομική ψυχοθεραπεία παιδιού και εφήβου
• Εικαστική Θεραπεία: Θεραπεία μέσω της ζωγραφικής και του παραμυθιού
• Παιγνιοθεραπεία
• Αξιολόγηση και Αποκατάσταση Μαθησιακών Δυσκολιών
• Αξιολόγηση και Αποκατάσταση Διαταραχής Ελλειματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας

Χρήσιμοι σύνδεσμοι


www.fissaeleni.gr

Πλοήγηση

  • Αρχική
  • Βιογραφικό
  • Υπηρεσίες
  • Συχνές Ερωτήσεις
  • Επικοινωνία
  • Προγράμματα για γονείς
  • Online Συμβουλευτική
  • Πολιτική προστασίας

Ημερολόγιο

Μάρτιος 2015
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
« Φεβ   Απρ »
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031  

Copyright 2015 | Φύσσα Έφη | All Rights Reserved

Web Design niba&co